Τα εγκλήματα της IntCom (δημοσίευση στο περιοδικό Foreign Policy)

του Noam Chomsky

Το παρακάτω, μεταφρασμένο από τη Φαίη Βασιλειάδου, απόσπασμα από το δοκιμιακό άρθρο του Noam Chomsky δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Foreign Policy (σελ. 43-45, Τεύχος Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2002). 

Ο φιλόσοφος Ludwig Wittgenstein συμβούλευε τους αναγνώστες ότι για να προσδιορίσουν την έννοια μιας φράσης πρέπει να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται. Υιοθετώντας αυτή τη συμβουλή κάποιος διαπιστώνει οτι οι όροι μιας πολιτικής συζήτησης χρησιμοποιούνται με μια δογματική έννοια, η οποία διαφέρει ουσιαστικά από την κυριολεκτική. Για παράδειγμα, η χρήση του όρου "τρομοκρατία" δεν  συμβαδίζει με τον επίσημο ορισμό της λέξης αλλά περιορίζεται στην έννοια της τρομοκρατίας που ασκούν οι "άλλοι" εναντίον ημών και των ημετέρων. Παρόμοιες συμβατικές αντιλήψεις υπάρχουν και για άλλου επίσημους όρους, όπως "έγκλημα πολέμου", "άμυνα", "ειρηνευτική διαδικασία".

Ένας τέτοιος όρος είναι και η "διεθνής κοινότητα". Η κυριολεκτική του σημασία είναι μάλλον ξεκάθαρη. Ένας κοινά αποδεκτός ορισμός είναι οτι η διεθνής κοινότητα αποτελείται από την Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ή μια σημαντική πλειοψηφία αυτών. Αλλά ο όρος συχνά χρησιμοποιείται με την τεχνική του έννοια για να περιγράψει της ΗΠΑ συν κάποιους συνεργάτες και συμμάχους τους. Συνεπώς είναι λογικά αδύνατο οι ΗΠΑ να αψηφούν τη Διεθνή Κοινότητα. Οι αντιλήψεις αυτές απεικονίζονται αρκετά καλά από προβλήματα που σήμερα προκαλούν την παγκόσμια ανησυχία. Το γεγονός ότι τα τελευταία 25 χρόνια οι ΗΠΑ εμπόδιζαν τις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας να επιτύχει διπλωματικό διακανονισμνό στην ισραηλινο-παλαιστινιακή διαμάχη, βάσει ενός συμβιβασμού που εκφράστηκε από την πρόταση της Σαουδικής Αραβίας και η οποία υιοθετήθηκε από την Αραβική Συμμαχία τον Μάρτιο του 2002, δεν καταγράφεται στην ιστορία. Η πρόταση της Σαουδικής Αραβίας, η οποία χαιρετίστηκε ως μια ιστορικής σημασίας ευκαιρία, μπορεί να υλοποιηθεί μόνο εφόσον τα αραβικά κράτη αποδεχθούν επιτέλους το δικαίωμα ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ. Στην πραγματικότητα τα αραβικά κράτη (καθώς και η οργάνωση για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης) έχουν επανειλημμένα αποδεχθεί την ύπαρξη του Ισραήλ από τον Ιανουάριο του 1976, όταν μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο στήριξαν την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που καλούσε τα μέλη να αποδεχθούν έναν πολιτικό διακανονισμό, ο οποίος θα βασίζεται στην απόσυρση του Ισραήλ από τα κατεχόμενα εδάφη "με κατάλληλες διευθετήσεις που να εγγυώνται κυριαρχία, εδαφική ακεραιότητα και πολιτική ανεξαρτησία όλων των κρατών της περιοχής και το δικαίωμά τους να ζήσουν ειρηνικά μέσα σε ασφαλή και αναγνωρισμένα σύνορα". Στην πράξη, η απόφαση 242 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ διευρύνθηκε έτσι ώστε να συμπεριλάβει και τη δημιουργία Παλαιστινιακού Κράτους. Οι ΗΠΑ άσκησαν βέτο στην απόφαση αυτή τον Ιανουάριο του 1976. Από τότε η Washington παρακωλύει συστηματικά παρόμοιες πρωτοβουλίες. Η πλειοψηφία των Αμερικανών υποστηρίζει τον διακανονισμό που επαναλαμβάνεται στο σχέδιο της Σαουδικής Αραβίας. Και αυτό διότι στη βάση του δικού της ορισμού της Διεθνούς Κοινότητας, η Washington δεν μπορεί να αγνοεί εαυτόν. Και ως δημοκρατική χώρα, επίσης εξ ορισμού, λαμβάνει υπόψην της την κοινή γνώμη.

Παρομοίως, κανείς δεν πληροφορείται το γεγονός οτι η Αμερική αγνοεί τη διεθνή κοινότητα όσον αφορά την τρομοκρατία, παρόλο που ουσιαστικά ψήφισε εναντίον (μαζί με το Ισραήλ, ενώ η Ονδούρα απείχε) της μεγάλης σημασίας της απόφασης του ΟΗΕ τον Δεκέμβριο του 1987, που καταδίκαζε αυστηρά την μάστιγα της σύγχρονης εποχής και που καλούσε όλα τα κράτη να την εξαλείψουν. Οι λόγοι αυτής της θέσης των ΗΠΑ είναι διδακτικοί και άμεσα σχετικοί με τα σημερινά δρώμενα. Όμως όλα τα παραπάνω αναφορικά με τη θέση των ΗΠΑ και των υποστηρικτών της είναι σαν να μην έχουν καταγραφεί στην ιστορία -όπως συνήθως συμβαίνει όταν η IntCom αγνοεί την πραγματική διεθνή κοινότητα (με την κυριολεκτική της σημασία)....