Η κρίση στη δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση των ΗΠΑ

Ένα από τα γνωστότερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, το University of California in Los Angeles (UCLA) αντιμετωπίζει, όπως και η πλειοψηφία των δημόσιων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, βαθιά κρίση. Αυτόν το χρόνο ο συνολικός προϋπολογισμός του πανεπιστημίου μειώθηκε κατά 131 εκατομμύρια δολάρια. Γύρω στα 160 μαθήματα δεν προσφέρονται πλέον, κάτι που μεταφράζεται σε μείωση της τάξης του 10% επί του συνόλου. Πολλές τάξεις συγχωνεύτηκαν με αποτέλεσμα τα αμφιθέατρα να γεμίζουν ασφυκτικά, τη στιγμή που σχεδιάζεται περαιτέρω αύξηση διδάκτρων για το επόμενο έτος. Αυτό το σενάριο επαναλαμβάνεται σε πολλά δημόσια πανεπιστήμια, όπως το University of Arizona, το University of Wisconsin και το University of Florida. Ο πολιτειακός προϋπολογισμός έπεσε κατά κόρυφα, με αποτέλεσμα να μειωθούν και τα αντίστοιχα κονδύλια που προορίζονταν για τα πανεπιστημιακά ιδρύματα. 

Το πανεπιστημιακό εκπαιδευτικό σύστημα της Καλιφόρνια, στο οποίο ανήκουν 10 ιδρύματα έλαβε 716 εκατομύρια δολάρια, για να καλυφθεί μέρος μόνο του 1 δισεκατομυρίου δολαρίων, που αποτελεί και το έλλειμμα που υπάρχει. Όμως αυτό το κονδύλι είναι προσωρινό. Το περασμένο φθινόπωρο τα περισσότερα πολιτειακά πανεπιστήμια έπρεπε να μειώσουν τα λειτουργικά τους κόστη και να εφαρμόσουν στα δίδακτρα αυξήσεις από 6.5% και πάνω.

Σύμφωνα με την Επιτροπή Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, οι φοιτητές φαίνεται να είναι εξαιρετικά αναστατωμένοι από αυτή την κατάσταση, αφού πληρώνουν περισσότερα και λαμβάνουν λιγότερα. Τα πανεπιστήμια κατέβαλαν ιδιαίτερες προσπάθειες να προστατέψουν τους οικονομικά ασθενέστερους φοιτητές. Στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, αυτή τη στιγμή, φοιτητές των οποίων οι οικογένειες διαθέτουν εισόδημα λιγότερο από 60.000 δολάρια το χρόνο (περίπου 40.000€ δηλαδή) δεν πληρώνουν καθόλου δίδακτρα. Για να καταλάβουμε πόσο δραματική είναι η κατάσταση των μισθών στην Ελλάδα, αρκεί να αναλογιστούμε ότι πρόσφατα η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει επίδομα αλληλεγγύης σε οικογένειες με εισόδημα κάτω των 10.500€. Πόσο πιο κάτω μπορούμε άραγε να πάμε, όντας ταυτόχρονα και η ακριβότερη (αναλογικά) χώρα της Ευρώπης??

Επιστρέφοντας στην κατάσταση των πολιτειακών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων των ΗΠΑ, αξίζει να αναφέρουμε ότι ιστορικά αποτελούσαν πάντα την πλέον οικονομική λύση, με μέσο όρο διδάκτρων (για προπτυχιακές σπουδές) στα 7.000 δολάρια το χρόνο. Έτσι όμως ήταν σα να πριμοδοτούνταν οι υψηλότερου εισοδήματος οικογένειες. Με την αύξηση των διδάκτρων ίσως να διαφαίνεται και η διάθεση για ιδιωτικοποίηση των καλύτερων δημόσιων πανεπιστημίων, αφαιρώντας έτσι ένα τεράστιο βάρος απο τον πολιτειακό προϋπολογισμό. Άλλο ένα τρικ που χρησιμοποιούν πλέον τα δημόσια πανεπιστήμια είναι να δέχονται ολοένα και περισσότερους out-of-state φοιτητές, των οποίων τα δίδακτρα είναι περίπου διπλάσια από αυτά των κατοίκων της συγκεκριμένης πολιτείας. Ταυτόχρονα, υπάρχουν και πολλοί άριστοι φοιτητές, οι οποίοι πλέον δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα τεράστια κόστη των ιδιωτικών πανεπιστημίων, κάτι που τους οδηγεί στο να γραφτούν σε δημόσια, κάτι πολύ θετικό. Έτσι όμως δεν χάνεται και ο στόχος ενός δημόσιου πανεπιστημίου? Να παρέχει γνώση ΚΑΙ στους οικονομικά ασθενέστερους? Πάντως χρόνο με τον χρόνο τόσο η ακαδημαϊκή ποιότητα των φοιτητών, όσο και τα κόστη της φοίτησης, στα δημόσια πανεπιστήμια, πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο αυτά των ιδιωτικών.