Ο εχθρός δεν είναι το Ισλάμ… (Δημοσίευση στην εφημερίδα Greek News)

(http://www.greeknewsonline.com/?p=11308)

Η αμερικανική απάντηση σε εκείνους που πιστεύουν ότι θα επιτύχουν τους στόχους τους χρησιμοποιώντας βία πρέπει να είναι η «μηδενική ανοχή». Αυτό που έγινε στο Ft. Hood στοιχειώθηκε ουσιαστικά από το διαβόητο «political correctness». Ο άντρας που, σύμφωνα με πληροφορίες, βρέθηκε να φωνάζει «Allahu Akbar» την ώρα που σκότωνε δεκάδες στρατιώτες στο Τέξας, προκάλεσε κύμα αντιδράσεων σε δημοσιογράφους αλλά και αριστερούς bloggers ανά τον κόσμο, οι οποίοι από ότι φαίνεται αγνόησαν τις θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις του δράστη. Η Erica Goode από τους New York Times είπε ότι ο δολοφόνος Nidal Malik Hasan ήταν θύμα της διαταραχής μετα-τραυματικού στρες. Το αστείο είναι ότι ούτε καν είχε εμπειρία από τον πόλεμο.

Σε άλλα δημοσιεύματα η Αμερική φέρεται να κατηγορείται για διαταραχή στον ψυχισμό των στρατιωτών –και όχι μόνο- με την παρεμβατική πολιτική που έχει ακολουθήσει κατά καιρούς, τόσο στο Αφγανιστάν, όσο και στο Ιράκ. Τα γεγονότα, λένε, στο Ft. Hood δεν είναι δα και τόσο ασυνήθη. Δόθηκε επίσης ιδιαίτερη έμφαση στις δηλώσεις που έγιναν από μέλη της οικογένειας του Hasan στην Ιορδανία, ότι ο ίδιος είχε απειληθεί και παρενοχληθεί πάρα πολλές φορές επειδή ήταν Μουσουλμάνος. Και ενώ κανείς δεν είπε ότι η πράξη του Hasan ήταν αντίδραση στις προσβολές που είχε δεχθεί, οι περισσότεροι συμφώνησαν ότι ήταν απλά ένα θύμα των αμερικανικών πολέμων… αλλά και ένας λόγος να ζητήσει η Αμερική συγγνώμη.

Εκτός από αυτές τις μάλλον αστείες ψυχοαναλύσεις, υπήρχε και η άλλη πλευρά. Εκείνη που συνέδεσε την πράξη του Hasan με τις ριζοσπαστικές του θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ο κάθε Μουσουλμάνος μπορεί να τρελαθεί οποιαδήποτε στιγμή και να γίνει ο εχθρός εκ των έσω. Τα αμερικανικά media όμως επέλεξαν να αγνοήσουν το ρόλο που διαδραμάτισαν τα θρησκευτικά πιστεύω του δράστη στη σφαγή του Ft. Hood.

Ακόμα και ο αναλυτής του Forbes Tunku Varadarajan είπε ότι οι Μουσουλμάνοι ίσως είναι εξτρεμιστές επειδή η θρησκεία τους στηρίζεται στην εμπάθεια και την περιφρόνηση για τους άπιστους και στην υποχρέωση για αφοσίωση στο Ισλάμ. Προσέθεσε επίσης ότι δεν είναι όλοι οι Μουσουλμάνοι έτσι, διαφοροποιώντας τη θέση του από αφελείς δημοσιογράφους που είπαν ότι ο οποιοσδήποτε Μουσουλμάνος βρίσκεται στον αμερικανικό στρατό είναι και ένας πιθανός προδότης. 

Η απειλή που βιώνει η Αμερική από τον Ιερό Πόλεμο φέρνει αναμνήσεις από την υστερία του 19ου αιώνα, όταν έλαβε χώρα η μαζική μετανάστευση αναρχικών, κομμουνιστών και συνδικαλιστών από την Ανατολική Ευρώπη. Τότε που όλοι αυτοί –οι περισσότεροι των οποίων ήταν Εβραίοι- ονειρεύονταν ότι θα «ρίξουν» την αμερικανική κυβέρνηση, βάζοντας βόμβες, δολοφονώντας και σπέρνοντας τη βία, σκοτώνοντας εκατοντάδες ανθρώπων, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του ίδιου του αμερικανού προέδρου William McKinley. Τότε πολλοί είχαν πει ότι πρέπει να σταματήσει αυτό το μεταναστευτικό κύμα και ότι δεν πρέπει να τοποθετούνται ξένοι, ιδιαίτερα Εβραίοι, σε ευαίσθητα κυβερνητικά πόστα.

Οπότε σε αυτή τη φάση πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι. Οι ΗΠΑ δεν βρίσκονται σε πόλεμο με το Ισλάμ ή τους Μουσουλμάνους. Ή τουλάχιστον δεν πρέπει να βρίσκονται. Είναι όμως σε πόλεμο με όλους εκείνους τους ισλαμιστές αιρετικούς που νομίζουν ότι οι πεποιθήσεις τους ξεπερνούν τον παραδοσιακό μουσουλμανικό νόμο και ότι όποιος δεν πιστεύει σε αυτές πρέπει να πεθάνει. Οι εχθροί είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν τη γλώσσα της θρησκείας για να δικαιολογήσουν πράξεις βίας και για να επιτύχουν πολιτικούς στόχους. Αυτοί έχουν περισσότερα κοινά με τους Nazi, τους αναρχικούς, τους Σταλινικούς, τους βομβιστές και τους τρομοκράτες όπως ο Timothy McVeigh. 

Οι λεγόμενοι Jihadists είναι τα απομεινάρια ενός ιδεολογικού ιού –της ιδέας ότι μπορείς να επιτύχεις πολιτικούς στόχους σκοτώνοντας αθώους. Γι’ αυτό και η απάντηση της Αμερικής πρέπει να είναι η μηδενική ανοχή.