Greek New Year’s Resolutions

Δημοσίευση στην εφημερίδα Greek News

 

Ελληνιστί ας παραφράσουμε τον τίτλο ως ο «Δεκάλογος ενός Καλύτερου Έλληνα Πολίτη για το 2011».

10. Επιβάλλεται μια δεύτερη, τρίτη και τέταρτη ματιά στον ΚΟΚ (Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας). Όταν βλέπουμε την πινακίδα STOP, επιβάλλεται να σταματάμε και όχι να τσουλάμε το αμάξι, βρίζοντας ταυτόχρονα όποιον δύσμοιρο περνάει κανονικά λόγω προτεραιότητας. Όταν βλέπουμε πεζό στο δρόμο ή ακόμα περισσότερο γυναίκα με παιδί, ας σταματήσουμε για να περάσουν. Εντάξει, μπορεί να μην είναι σωστό να περνούν το δρόμο εκτός διάβασης πεζών, αλλά ας μη ξεχνάμε ότι είναι απροστάτευτοι και ότι εμείς είμαστε μέσα σε όχημα. Το κόκκινο φανάρι σημαίνει Σταματώ, δεν σημαίνει Ας Περάσω Γιατί Έχω Ελέγξει Και Οι Άλλοι Δεν Έχουν Ξεκινήσει Ακόμα. Με όριο ταχύτητας 120 στην Αττική Οδό και όταν κάποιος πηγαίνει ήδη με 130, ας μην κολλάμε bumper to bumper, για να φοβηθεί ο μπροστινός και να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Επίσης, αν πηγαίνουμε με 3 χιλιόμετρα την ώρα, η σωστή λωρίδα είναι η δεξιά. Το parking δεν πρέπει να γίνεται δια της οπτικοακουστικής. Μόνο η οπτική αρκεί και αυτό απευθύνεται αποκλειστικά στις γυναίκες οδηγούς. Δεν παρκάρουμε ποτέ σε διαβάσεις ΑΜΕΑ. ΠΟΤΕ. Και γενικώς δεν παρκάρουμε όπου μας κατεβαίνει. Εντάξει η Αθήνα και όλες οι μεγάλες πόλεις έχουν δυστυχώς μεγάλο πρόβλημα στάθμευσης, αλλά σταματώντας στη μέση του δρόμου με τα alarm αναμμένα, εμποδίζοντας την κίνηση και την ορατότητα πεζών και οδηγών σίγουρα δεν ενδείκνυται, επειδή βαριόμαστε να περπατήσουμε 3 μέτρα.

9. Μια πρώτη ματιά στο Savoir Vivre δε βλάπτει. Όταν μπαίνουμε σε ένα μαγαζί, τον κινηματογράφο, το γραφείο ή το ασανσέρ, ας κρατήσουμε την πόρτα για τον επόμενο, αντί να του την κλείσουμε στα μούτρα. Αφενός είναι αγενέστατο, αφετέρου επιβεβαιώνει ότι μάλλον γεννηθήκαμε σε σπηλιά. Επίσης, το «συγγνώμη» είναι εδώ και εκατοντάδες χρόνια μια ενεργή λέξη του ελληνικού λεξιλογίου. Όταν έχουμε κάνει λάθος, όταν έχουμε αδικήσει κάποιον, όταν έχουμε παρεξηγήσει κάποιον, όταν έχουμε παραφερθεί, μπορούμε άνετα να την χρησιμοποιήσουμε και καλό θα ήταν –για τη ψυχή μας- να την εννοούμε κιόλας. Ο ενικός σίγουρα δείχνει αμεσότητα και είναι ίσως πιο ειλικρινής από τον σοβαροφανή πληθυντικό, αλλά όταν υπάρχει μια «χαοτική» διαφορά ηλικίας, καλό είναι να τον χρησιμοποιούμε. Ο σεβασμός σίγουρα κερδίζεται, αλλά μετά από κάποια ηλικία αποκτάται δικαιωματικά. Κατηγορούμε τους Αμερικανούς για υποκρισία όταν μας ρωτάνε στα μαγαζιά «Hey, how are you today;». Εγώ απλά απολαμβάνω το χαμόγελο και το ενδιαφέρον κι ας μην είναι βαθύτατα ειλικρινές. Δεν είναι πολύ καλύτερο από την αγένεια, την κατεβασμένη μούρη και το αδιάφορο βλέμμα; Στα μέσα μαζικής μεταφοράς προσφέρουμε τη θέση μας σε ηλικιωμένους, εγκύους και γυναίκες με παιδιά. Θα μας άρεσε να μη σηκώνεται κανείς αν ήταν η γυναίκα μας, η αδερφή ή η μητέρα μας;

8. Οι δημόσιοι χώροι είναι ακριβώς αυτό. Δημόσιοι. Είναι για όλους. Δεν είναι το σαλόνι μας. Τουτέστιν δε μπορούμε και να φερόμαστε σα να είναι το σπίτι μας. Στον κινηματογράφο δεν παίζουμε με το κομπολόι σα να είναι καφενείο. Στο εστιατόριο δεν αφήνουμε τα 3 μας παιδιά να ενωθούν με τα υπόλοιπα 25 παιδιά, μετατρέποντας τον χώρο σε παιδική χαρά, επειδή έτσι θα τα ξεφορτωθούμε για λίγο, για να χαρούμε το γεύμα μας. Το αυτό ισχύει για τα πλοία, τα τρένα και τα αεροπλάνα. Πως εξηγείται ότι σε όλες τις χώρες του εξωτερικού που έχω επισκεφτεί, αυτά που ακούγονται είναι πάντα τα παιδιά των Ελλήνων; Επίσης, σε ένα δημόσιο χώρο δεν φωνασκούμε, δεν εκτοξεύουμε αντικείμενα και δεν βρίζουμε προς πάσα κατεύθυνση. Ο διπλανός δεν υποχρεούται και σίγουρα δεν ενδιαφέρεται για τα πάθη μας.

7. Υπάρχουν και ισχύουν οι ώρες κοινής ησυχίας σε μια πολυκατοικία, σε μία γειτονιά, ακόμα και σε ένα ξενοδοχείο. Μετά τις 12 τη νύχτα θα πρέπει να σκεφτούμε ότι οι διπλανοί μπορεί να είναι ηλικιωμένοι άνθρωποι, μπορεί να είναι εργαζόμενοι που πρέπει να ξυπνήσουν για να πάνε στη δουλειά τους και ότι μπορεί να υπάρχουν μωρά. Τουτέστιν δεν μπορούμε να έχουμε τα στερεοφωνικά στο τέρμα, επειδή εκείνη την ώρα μας ήρθε να ξεφαντώσουμε. Δεν κρεμάμε πίνακες και ράφια στους τοίχους. Δεν πραγματοποιούμε οικοδομικές εργασίες, σα να μην υπάρχει αύριο.

6. Πραγματικά δε χρειάζεται να αφήνουμε τα πάντα για την τελευταία στιγμή. Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που πιστεύει ότι αν λάβει μια απόφαση και πραγματώσει μια σκέψη στο παρά πέντε, θα είναι και η σωστότερη γιατί θα την έχει μελετήσει προσεκτικά. Μια άλλη μερίδα απλά «ξεχνά». Και μια τελευταία μερίδα, απλά δεν ενδιαφέρεται να είναι on time. And what’s the bottom line here; Ουρές χιλιομέτρων στη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την ΕΥΔΑΠ για να πληρωθούν λογαριασμοί που έχουν λήξει. Ουρές μιλίων στις Εφορίες, για να πληρωθούν τα τέλη κυκλοφορίας, ο ΦΠΑ, οι δηλώσεις, η περαίωση κ.ο.κ. Ουρές όσο η διάμετρος της γης στις τράπεζες για όλα τα παραπάνω. Δε θα μπορούσαμε να τα αποφύγουμε αν ήμασταν λίγο καλύτερα οργανωμένοι; Άλλωστε αυτά που είναι να πληρώσουμε, αποκλείεται (με μαθηματική ακρίβεια) να τα αποφύγουμε.

5. Κωδικός: Δημόσιος Υπάλληλος. Μην ξεχνάτε ποτέ ότι εμείς σας πληρώνουμε. Στην κυριολεξία. Η ευγένεια δεν είναι αγγαρεία. Είναι υποχρέωση. Πείτε καλημέρα, καλησπέρα, χαμογελάστε και κάντε την δουλειά σας όσο γίνεται καλύτερα και αξιοπρεπώς. Μην τριγυρίζετε άσκοπα στους διαδρόμους, μη μιλάτε στο τηλέφωνο για εκτός εργασίας θέματα με τις ώρες, μην κάνετε πηγαδάκια μιλώντας για τη χτεσινή βραδιά στα μπουζούκια όταν περιμένουν 100 άτομα ουρά, μην καπνίζετε από την στιγμή που έχει απαγορευτεί ρητώς το κάπνισμα ειδικά στις δημόσιες υπηρεσίες και σεβαστείτε τον πολίτη, όπως απαιτείτε να σας σέβεται και εκείνος. Επειδή ξέρετε ότι δεν μπορεί να σας απολύσει κανείς, μη φέρεστε άξεστα, όπως δεν θα τολμούσατε ΠΟΤΕ σε μια ιδιωτική εταιρεία, γιατί θα είχατε πάρει πόδι το επόμενο δευτερόλεπτο.

4. Η ξένη (ή και δημόσια) περιουσία είναι αυτό ακριβώς. Ξένη. Κάποιος άλλος έχει παλέψει, έχει μοχθήσει, έχει πληρώσει δεκάδες δόσεις (ίσως), έχει κάνει άπειρες υπερωρίες και έχει ξενυχτήσει για να την αποκτήσει. Γιατί το να χαρακώσετε ένα ξένο αμάξι με ένα κλειδί σάς προσφέρει ευχαρίστηση; Γιατί θεωρείται έκφραση δημιουργικότητας το να γράψετε σε έναν τοίχο πολυκατοικίας με μπογιά ένα σύνθημα; Γιατί δεν σας ενδιαφέρει το αν ο κοτσαδόρος σας καταστρέψει στον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου που βρίσκεται πίσω σας; Γιατί πρέπει να ζωγραφίσετε επάνω στο υπέροχο άγαλμα του Παλαμά, που βρίσκεται έξω από το Πνευματικό Κέντρο στην οδό Ακαδημίας; Και κατ’ επέκταση, γιατί πρέπει να κρυφτείτε πίσω από μια κουκούλα και να καταστρέψετε μαγαζιά, τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες και να κάψετε και 2-3 ανθρώπους στο πέρασμά σας; Είναι μαγκιά; Όχι. Δειλία είναι.

3. Κωδικός: Μαγαζιά και επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών (πάσης φύσεως). Προσπαθώντας να βγάλετε τα σπασμένα της οικονομικής κρίσης, μην προσαυξάνετε τις τιμές των προϊόντων σας, στοχεύοντας σε 500% κέρδος. Θα έρθει στιγμή που δεν θα πετάει ούτε μύγα στο μαγαζί σας. Γιατί θα πρέπει να ρίξετε την ποιότητα των υπηρεσιών σας –όποιες και αν είναι αυτές- και να αυξήσετε ταυτόχρονα τις τιμές σας; Γιατί πρέπει να χρεώσετε ένα δωμάτιο, με ένα κρεβάτι, ένα νιπτήρα και θέα σε φωταγωγό 150€; Γιατί πρέπει ένας καπουτσίνο να στοιχίζει 4.20€; Γιατί μια χωριάτικη σαλάτα έφτασε να στοιχίζει 7€;

2. Η κουτοπονηριά –επίσης- δεν είναι μαγκιά. Ας περιμένουμε τη σειρά μας κι ας έχει 20 άτομα μπροστά. Ας μη χωνόμαστε από δεξιά, αριστερά και από πάνω. Όλοι busy είμαστε. Προς ταξιτζήδες: μη βάζετε στους ξένους (ούτε φυσικά στους Έλληνες) 4απλές ταρίφες. Όταν γυρίσουν στη χώρα τους θα σας καταραστούν for sure και εσείς θα έχετε βγάλει τι; 30 ευρώ παραπάνω; Συγχαρητήρια! Μην κλέβετε στο πετρέλαιο και τη βενζίνη. Μπορεί να κλέβετε από ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν να βάλουν ένα κομμάτι ψωμί στο τραπέζι τους ή που παίρνουν σύνταξη 250 ευρώ το μήνα. Όταν κάποιος έχει κάνει μια δουλειά και την έχει φέρει εις πέρας, μην περηφανεύεστε ότι την έχετε κάνει εσείς. Κάποια στιγμή το αληθινό «τίποτα» θα αποκαλυφθεί και η ντροπή θα είναι μεγάλη. Μη δίνετε ιταλικές λιρέτες αντί για 2ευρω. Ωραία θα έχετε κερδίσει ένα 2ευρω. Συγχαρητήρια και πάλι. Μη δίνετε σκισμένα χαρτονομίσματα για ρέστα, διπλωμένα στα 2 για να μη φανεί. Προς γιατρούς, δικηγόρους και λοιπούς μεγαλο-… Αφού ζητάτε 5, 10, 40 χιλιάδες ευρώ για τις υπηρεσίες σας, γιατί δίνετε αποδείξεις για 1.000; ΑΝ δώσετε, δηλαδή; Όταν μένεις στην Ηρώδου Αττικού δε μπορεί και δε γίνεται να δηλώνετε ετήσιο εισόδημα 6.000 ευρώ!

1. Η Ελλάδα είναι η χώρα του Κάνω Ό,τι Μου Κατεβαίνει, Γιατί Έτσι Μου Αρέσει, Γιατί Περνάει, Γιατί Είμαι Μάγκας, Γιατί Μπορώ. Δεν είναι έτσι. Υπάρχουν κανόνες. Καλής συμπεριφοράς, κοινού βίου και κοινής λογικής. Μην πετάς τα σκουπίδια από το παράθυρο, μην πουλάς τσαμπουκά επειδή σε παίρνει, μη νομίζεις ότι είσαι ο σημαντικότερος άνθρωπος στον κόσμο, μην παρκάρεις εκεί που δεν επιτρέπεται, μη χλευάζεις τον διπλανό σου –chances are ότι είσαι πολύ χειρότερος-, μη φυσάς τον καπνό στο πρόσωπο του διπλανού σου, personal hygiene is very important (!), μην προπηλακίζεις τον πολιτικό (εσύ τον ψήφισες και εσύ τον έφτιαξες), μη «ξαλαφρώνεις» μέσα σε πισίνες, μην παίζεις ρακέτες πάνω από τα κεφάλια ανύποπτων λουομένων, μάζεψε το παιδί σου και επέβαλε την τάξη όταν έχει ξεσηκώσει το εστιατόριο και την παραλία –ΔΕΝ είναι χαριτωμένο, είναι απλά πολύ ενοχλητικό-, μην ποτίζεις την βεράντα σου στις 11 το πρωί όταν από κάτω περνά κόσμος, μη ρίχνεις σαπουνάδες στο πεζοδρόμιο γιατί κάποιος μπορεί να σκοτωθεί, μην παίρνεις νερό από το κοινό πεζοδρομιακό ρολόι της ΕΥΔΑΠ για να πλύνεις το αμάξι σου, μην κλέβεις έναν κατάλογο προϊόντων που σου γυάλισε στην είσοδο της πολυκατοικίας αφού βλέπεις ότι έχει άλλο παραλήπτη –και ΟΧΙ εσένα-, μην πατάς με τα παπούτσια σου στις θέσεις των μέσων μαζικής μεταφοράς –κάποιος θα κάτσει εκεί-, μην ουρλιάζεις στο κινητό –δεν θέλω να ακούσω τα προσωπικά σου-, μην παριστάνεις τον ξερόλα. Chances are ότι δεν ξέρεις και δεν έχεις υποψιαστεί καν τίποτα από τα παραπάνω…