Η χώρα της παραγραφής

Δημοσίευση στην εφημερίδα Greek News

 

Πάει λοιπόν και το Βατοπέδι. Έτσι απλά. Έτσι εύκολα. Έτσι ασυνείδητα. Επιτροπές επί επιτροπών. Διερευνήσεις επί διερευνήσεων. Όλοι ήταν αθώοι. Κανείς δεν ήξερε. Κανείς δεν είχε ουδεμία σχέση με το παραμικρό. Κανείς δεν πήρε, κανείς δεν έλαβε, κανείς δεν πήγε, κανείς δεν είδε, κανείς δεν άκουσε. Λίμνες, πεδιάδες και οικόπεδα-φιλέτα αλλάζουν χέρια ως δια μαγείας, αλλά κανείς δεν άκουσε και δεν είναι υπόλογος για τίποτα. Και έτσι, μετά από αρκετούς μήνες «διαβουλεύσεων» -για τα μάτια του κόσμου από ότι απεδείχθη- η υπόθεση κλείνει, σα να μην άνοιξε ποτέ. Συγχαρητήρια.

Ποιος άραγε θυμάται το σκάνδαλο με τον Ζαχόπουλο; Νομίζω ότι το μόνο που θυμούνται όλοι είναι η πτώση του ευτραφούς Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού από τον τρίτο όροφο πολυκατοικίας στο κέντρο της Αθήνας, το DVD της ερωμένης του, που βρέθηκε στα χέρια του εκδότη της εφημερίδας Πρώτο Θέμα, και κάτι καρέ που παίχτηκαν στην τηλεόραση. Πέραν τούτου, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Η δίκη αναβλήθηκε για τις 17 Οκτωβρίου 2011, με 4 από τους 6 αρχικά κατηγορούμενους, οι οποίοι εντέλει αντιμετωπίζουν κατηγορίες πλημμελήματος και όχι κακουργήματος. Εμείς την υπόθεση την «χάσαμε» κάπου μετά τη νοσηλεία του εν λόγω στελέχους του Υπουργείου.

Πριν από μερικούς μήνες είχε ξεσπάσει σκάνδαλο με τα εισοδήματα γνωστών γιατρών και δικηγόρων (του κέντρου της Αθήνας). Οι εν λόγω δήλωναν το πολύ 10.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα, ενώ κάποιοι δήλωναν ποσά ακόμα χαμηλότερα. Οι ίδιοι –στην πλειοψηφία τους- διαθέτουν σκάφη, πισίνες, εξοχικά σε νησιά και χειμερινά θέρετρα και οι αμοιβές τους ανά υπόθεση δεν πέφτουν κάτω από 10.000 ευρώ! Οποία έκπληξις! Δεν ακούσαμε κανέναν να τρώει πρόστιμο και κανέναν να τιμωρείται. Στη Βρετανία, ένας υπουργός είχε παραδεχθεί φορολογική παρασπονδία της τάξης των 20.000 ευρώ και μπήκε φυλακή. So, we kinda like rest our case.

Siemens. Τι να πρωτοπεί και τι να πρωτογράψει κανείς. Χρηματισμός ελλήνων πολιτικών και στελεχών δημοσίων οργανισμών (τεράστια έκπληξη και πάλι), όπως ο ΟΤΕ, από την γερμανική εταιρεία-κολοσσό, που αφορούσε στην προμήθεια υλικών, συστημάτων και υπηρεσιών. Αμέτρητοι πολιτικοί, πρώην υπουργοί, επιχειρηματικά στελέχη, σύμβουλοι, βουλευτές, δικηγόροι, γραμματείς και φαρισαίοι (άνω των 25 ατόμων επί συνόλω) πέρασαν το κατώφλι της εξεταστικής επιτροπής. Από όλους αυτούς μόνο δύο παραδέχτηκαν τον χρηματισμό. Ο Θεόδωρος Τσουκάτος και ο Τάσος Μαντέλης. Όλοι οι άλλοι ήταν παντελώς αθώοι, δεν ήξεραν, δεν άκουσαν και δεν είδαν απολύτως τίποτα. Η υπόθεση δεν έχει κλείσει ακόμα, αλλά έτσι όπως πάμε, θα κλείσει και αυτή συντομότατα και διακριτικότατα.

Από το 2007 έχουν δει το φως της δημοσιότητας πάμπολλες αναφορές στις εταιρείες που χρωστούν εκατομμύρια ευρώ στο ΙΚΑ και το ελληνικό δημόσιο. Ανάμεσα στους οφειλέτες είναι γνωστές επιχειρήσεις, αλλά και ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες. Η ουσία είναι μία. Ποτέ δεν είδαμε κανέναν από δαύτους, όχι μόνο να πληρώνει τα χρέη του στο ΙΚΑ ή την εφορία, αλλά να θάβεται η είδηση και οι επιχειρήσεις να συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικότητα, χωρίς καμία απολύτως επίπτωση.

Το μη εξαιρετέο σκάνδαλο με το Χρηματιστήριο που «έφτιαξε» κάποιους και κατέστρεψε χιλιάδες αφελείς πολίτες, που τους δόθηκε η προτροπή να αγοράσουν ομόλογα, δε διαλευκάνθηκε ποτέ πλήρως. Η γνωστή ιστορία επανελήφθη βέβαια. Κανένας δεν έφταιγε (ενώ η αλήθεια είναι ότι ξέρουμε πάρα πολύ καλά ποιος φταίει), κανένας δεν προέτρεψε κανέναν, κανέναν δε δημιούργησε εκουσίως τις φούσκες, κανένας δεν είδε και άκουσε απολύτως τίποτα. Μπήκε κανείς φυλακή; Ακούγεται μάλλον σαν ανέκδοτο. Φαίνεται ότι τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα είναι μόνιμα στο απυρόβλητο. Πως το είπαμε; Ά …ναι. Βουλευτική (και όχι μόνο) ασυλία.

Το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων, που απασχόλησε την ελληνική επικαιρότητα για πολλά χρόνια και που ακόμη την απασχολεί, συσχετίστηκε με επενδύσεις τμήματος των αποθεματικών ορισμένων ταμείων επικουρικών συντάξεων σε πολύπλοκα επενδυτικά προγράμματα. Όπως απεδείχθη η αγορά των ομολόγων αυτών από τα ασφαλιστικά ταμεία ήταν αντίθετη με Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις. Δεύτερον, τα ομόλογα πουλήθηκαν υπερτιμολογημένα και όπως κατέστη γνωστό το ακριβές ποσό της υπερτιμολόγησης αφορούσε προμήθειες και χρηματισμό μεσαζόντων τραπεζών και χρηματιστηριακών εταιρειών. Ενώ τέλος υπήρχες «υποψίες» (που δεν ήταν μόνο υποψίες) διακίνησης μαύρου χρήματος (τι έκπληξη) στους προέδρους των ασφαλιστικών ταμείων. Οι υποψίες –λες και χρειάζονταν επαλήθευση- βασίζονται και σε εμβάσματα που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ της North Asset Management και της Ακρόπολις Χρηματιστηριακής. Σύμφωνα με το πόρισμα της εξεταστικής επιρρίφθηκαν ευθύνες σε Γιώργο Κουρή, Δημοσθένη Μαμμωνά, Πέτρο Δούκα, Σάββα Τσιτουρίδη, Γιώργο Αλογοσκούφη και Βαγγέλη Μεϊμαράκη, καθώς και στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και την Τράπεζα της Ελλάδος. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει κανέναν στη φυλακή ή κανέναν να τιμωρείται. Και πραγματικά είναι άξιον απορίας. Ίσως η δίκη αναβληθεί για την 1η Ιανουαρίου του 2075 ή την 15η Αυγούστου του 2090, οπότε και θα αποδοθεί δικαιοσύνη –που ως γνωστόν είναι τυφλή, κουφή, κουλή κ.ο.κ.

Παραμονές Πρωτοχρονιάς εκλάπησαν από το Δημαρχιακό Μέγαρο των Αθηνών (συγκεκριμένοι) υπολογιστές και αρχειακό υλικό. Σε αυτούς τους υπολογιστές υπήρχαν συμβάσεις που αφορούσαν τα απορριμματοφόρα του δήμου της Αθήνας, τους συμβασιούχους και τις συμφωνίες που είχαν πραγματοποιηθεί –προφανώς- κάτω από το τραπέζι. Magically, η κλοπή έγινε την ώρα αλλαγής της ασφάλειας, με την αλλαγή του χρόνου και φυσικά με τα σκουπίδια να πήζουν την Αθήνα, ήδη δύο με τρεις εβδομάδες πριν τις γιορτές. Το θέμα έκλεισε εξίσου μαγικά. Κανείς δεν κατηγορήθηκε. Δεν δημοσιοποιήθηκε καμία έρευνα και δεν βρέθηκε ποτέ κανείς. Όπως φυσικά και κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς υπήρχε σε αυτούς τους υπολογιστές. Πάντως η προηγούμενη διοίκηση του Δήμου υποστηρίζει ότι ΟΛΑ υπάρχουν και σε hard copy, ότι δεν τίθεται κανένα θέμα διαφάνειας, προμήθειας, χρηματισμού κ.λπ. Μα καλά… ποιους κοροϊδεύουν;

Το σκάνδαλο με την Daimler ταλάνισε «αθόρυβα» την Ελλάδα από το 1998 μέχρι το 2008, επί θητείας τόσο Σημίτη όσο και Καραμανλή. Ο παγκόσμιος κολοσσός έδινε –λέει- μίζες σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, οι οποίες όπως απεδείχθη διοχετεύονταν σε πληθώρα εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ο ανακριτής κύριος Αθανασίου έκανε καταγγελία εντός της Βουλής, διακηρύττοντας πως πρόκειται για ένα εκ των μεγαλύτερων σκανδάλων της μεταπολίτευσης (εκ των πολλών θα έλεγα εγώ). Λαμβάνοντας υπόψη ότι τέτοιου είδους προμήθειες –εξοπλιστικών προγραμμάτων- γίνονται αποκλειστικά κατόπιν έγκρισης των πρωθυπουργών της χώρας, δεν θα έπρεπε να έχει διερευνηθεί ενδελεχώς το θέμα και να κληθούν οι υπεύθυνοι προς απολογία ή έστω εξηγήσεις; Κανείς δεν εκλήθη, κανείς δεν ερωτήθη, κανείς δεν «κουράστηκε» να απαντήσει σε τίποτα. Πολύ απλά γιατί επρόκειτο για ένα ακόμα σκάνδαλο που κουκουλώθηκε τεχνηέντως.

Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα έχει να «επιδείξει» αμέτρητα σκάνδαλα –σε σχέση με το μέγεθός της. Φυσικά και δεν είναι η μόνη χώρα με άτακτο παρελθόν και παρόν, αφού σε πολλά κράτη ξεσπούν κατά καιρούς διάφορα. Παρόλα αυτά, ο συνδυασμός της οικονομικής και κοινωνικής κατρακύλας της χώρας με το ότι ποτέ κανείς δεν τιμωρείται για τίποτε απολύτως –αφού τα σκάνδαλα πραγματοποιούνται αυτοβούλως- εξηγεί πολλά. Εξηγεί την οργή του κόσμου. Εξηγεί τους προπηλακισμούς βουλευτών και πολιτικών προσώπων. Εξηγεί τον γενικό εκφυλισμό μιας κοινωνίας που βλέπει τους ηγέτες της να κάνουν ό,τι τους κατεβαίνει, χωρίς κόστος και χωρίς τιμωρία. Εξηγεί το γιατί καταλήξαμε να κάνουμε κι εμείς ό,τι μας αρέσει. Και γιατί όχι; Αφού όλα εντέλει παραγράφονται…