Με δυσπιστία πληροφορήθηκα αρχικά για την αιματηρή επίθεση των Ισραηλινών commando στα πλοία που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας και στα οποία επέβαιναν πολιτικοί, δημοσιογράφοι και ακτιβιστές. Αφενός αψυχολόγητο, αφετέρου άνευ λογικής. Σύμφωνα με διεθνή δημοσιεύματα, ο απολογισμός της επίθεσης, που προκάλεσε τη διεθνή οργή, ήταν 20 νεκροί (8 εκ των οποίων ήταν Τούρκοι) και δεκάδες τραυματίες, ενώ οι Ισραηλινοί μιλούν για 9 νεκρούς. Κι όμως ήταν αλήθεια.
Πολλές χώρες, η μία μετά την άλλη, απειλούν με μποϋκοτάζ τα ισραηλινά προϊόντα, ενώ το Ιράν και η Βενεζουέλα απαιτούν άμεσες κυρώσεις, ακόμα και απομάκρυνση του Ισραήλ από τον ΟΗΕ. Η Αμερική, από την άλλη, κρατά σχετικά χαμηλούς τόνους, παρά τον θάνατο ενός Αμερικανού πολίτη (τουρκικής καταγωγής), που βρέθηκε με τέσσερις σφαίρες στο κεφάλι και μία στον θώρακα, και αρνείται να καταδικάσει το Ισραήλ για την επίθεση. Η αλήθεια είναι ότι απορώ με εκείνους που εκπλήσσονται από την στάση της κυβέρνησης Obama. Θα ήταν ποτέ δυνατόν η Αμερική να τα χαλάσει με τους Εβραίους;
Η χώρα, που δεν σταματά ποτέ να με εκπλήσσει όμως, είναι η Τουρκία, καθώς πιστεύω ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή άλλο κράτος στον κόσμο με μεγαλύτερο θράσος, πιο βρώμικες πολιτικές τακτικές, πλήρη απαξίωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και παντελή έλλειψη σεβασμού στο Διεθνές Δίκαιο. Άνθρωποι τυφλωμένοι από το μουσουλμανικό μίσος για τους άπιστους, ύπουλοι, υποκριτές και υστερόβουλοι, υπεύθυνοι για δεκάδες γενοκτονίες, λεηλασίες, καταστροφές, απαγωγές και παραβιάσεις εδαφών και εναέριου χώρου προς πάσα κατεύθυνση. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στη στάση και τη δράση της Τουρκίας vis-à-vis της Ισραηλινής επίθεσης, που έλαβε χώρα την περασμένη Δευτέρα.
Ως γνωστόν τοις πάσι, ως «ακτιβιστές» νοούνται εκείνοι που διαδηλώνουν άνευ βίας για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πως εξηγείται λοιπόν η ζωντανή ανταπόκριση του Al Jazeera, κατά την οποία ακούστηκε ξεκάθαρα, από τα στόματα των «ακτιβιστών» του τουρκικού Mavi Marmara, η ιαχή «Khaybar! Khaybar!»; Για τους μη γνωρίζοντες, η μάχη του Khaybar έλαβε χώρα το 629 μ.Χ. μεταξύ Μουσουλμάνων και των Εβραίων, που ζούσαν στην ομώνυμη έρημο, περίπου 150 χιλιόμετρα έξω από τη Medina, στη σημερινή Σαουδική Αραβία. Οι Μουσουλμάνοι σκότωσαν περίπου 100 Εβραίους και καθυπόταξαν την περιοχή. «Khaybar! Khaybar!» είναι η παραδοσιακή ιαχή που ακούγεται από τους Μουσουλμάνους όταν επιτίθενται σε Εβραίους, καθώς και κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και σίγουρα δεν είναι έκφραση που (πρέπει να) ακούγεται από ακτιβιστές.
Σύμφωνα με πληροφορίες, που παρόλα αυτά δεν έχουν εξακριβωθεί ακόμα, περίπου 100 από τα άτομα, που συνελήφθησαν, είχαν στην κατοχή τους τεράστια χρηματικά ποσά, που έφταναν το ένα εκατομμύριο ευρώ. Δεύτερον, στο τουρκικό πλοίο Mavi Marmara βρέθηκαν όπλα, καθώς και προπαγανδιστικό υλικό.
Ποιος ήταν λοιπόν άραγε ο στόχος του τουρκικού καραβιού; Γιατί καθώς φαίνεται δεν ήταν για να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστινίους. Μήπως οι Τούρκοι επεδίωξαν να δημιουργήσουν μια τεχνητή πίεση στο Ισραήλ να καταργήσει το εμπάργκο; Μήπως γι’ αυτό και αρνήθηκαν πεισματικά την πρόταση των Ισραηλινών να μεταφέρουν εκείνοι το υλικό στη Γάζα; Γιατί ενώ όλα τα υπόλοιπα πλοία δέχτηκαν τον έλεγχο, το Marmara ήταν το μόνο που αρνήθηκε; Και μάλιστα βίαια; Ή μήπως είναι σύμπτωση το ότι το συγκεκριμένο πλοίο έχει συνδεθεί με Μουσουλμάνους εξτρεμιστές; Μήπως ο πραγματικός στόχος ήταν να καταστεί εφικτή η μεταφορά πυραύλων και πολεμικού υλικού στην Hamas, από προμηθευτές της Συρίας και του Ιράν;
Η Τουρκία είναι γνωστή για τα βρώμικα παιχνίδια της, αλλά επιπλέον έχει και το θράσος να μιλά για δολοφονίες, εισβολή και παράνομη κατοχή εδαφών. Τη στιγμή που η ίδια εισέβαλε βιαίως στην Κύπρο, δημιουργώντας ένα καθόλα παράνομο καθεστώς, σκοτώνοντας και βασανίζοντας χιλιάδες ανθρώπους και καταστρέφοντας ή κλέβοντας τις περιουσίες τους. Ποιος ξέρει πόσοι αγνοούμενοι μπορεί να σαπίζουν αυτή τη στιγμή που μιλάμε στις άθλιες τουρκικές φυλακές. Ποιος ξέρει πόσοι αγνοούμενοι έχουν ταφεί σε ομαδικούς τάφους και οι οικογένειές τους δεν πρόκειται να το μάθουν ποτέ. Είναι πραγματικά τραγελαφικό να μιλά η Τουρκία για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Διεθνές Δίκαιο, όταν η ίδια καταπατά εδώ και πάρα πολλά χρόνια εκείνα των γειτόνων της Αρμενίων, Κούρδων, Ελλήνων, Κυπρίων, Ποντίων κ.λπ.
Αλλά φυσικά η δήθεν αποστολή ανθρωπιστικού υλικού από τους Τούρκους δεν έγινε τυχαία σε αυτή τη δεδομένη στιγμή. Η Τουρκία θερμαίνει τις σχέσεις της με το Ιράν, ενώ μπορεί ακόμα και να οραματίζεται συνεργασία με τη Βραζιλία για να προσφέρουν από κοινού στην Τεχεράνη την ευκαιρία να διατηρήσει και να πολλαπλασιάσει τις πυρηνικές της εγκαταστάσεις. Ο Ερντογάν ήθελε ξεκάθαρα να δείξει στον Ιρανό Πρόεδρο, Mahmoud Ahmadinejad, ότι προτίθεται να διαδραματίσει έναν νέο, ιδιαίτερα ενεργητικό και ζωτικό ρόλο στη Μέση Ανατολή.
Από την άλλη, το Ιράν χρηματοδοτεί την Hezbollah και την Hamas και οραματίζεται όχι μόνο την αποδυνάμωση και την περιθωριοποίηση του Ισραήλ, αλλά ακόμα και την εξάλειψή του από προσώπου γης. Ο Ερντογάν λοιπόν εξαπέλυσε δριμείς κατηγορίες εναντίον των Ισραηλινών, αποκαλώντας τους δολοφόνους και πειρατές, προσπαθώντας να συμπαρασύρει όσα περισσότερα κράτη μπορούσε, λέγοντας πως «το χτύπημα δεν ήταν στην Τουρκία, αλλά σε 32 κράτη, πολίτες των οποίων συμμετείχαν σε αυτή την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας», κάλεσε τη χώρα να ανακαλέσει και να επαναπροσδιορίσει τις πολιτικές του και δήλωσε πως «το Ισραήλ έχασε ένα σύμμαχο».
Το Ισραήλ, από την άλλη, δηλώνει πως προέβη σε αυτή την επίθεση καθαρά για αμυντικούς λόγους, θυμίζοντας πως τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον 10.000 πύραυλοι έχουν εκτοξευθεί από την Hamas σε άμαχο ισραηλινό πληθυσμό. Ενώ τόνισε πως «δεν πολεμάμε τον λαό της Γάζας, αλλά το ριζοσπαστικό καθεστώς που εκθρόνισε την νόμιμη παλαιστινιακή κυβέρνηση και στοχεύει στην καταστροφή του Ισραήλ». «Κάθε μέρα επιτρέπουμε σε 100 φορτηγά με τρόφιμα και φάρμακα να μπαίνουν στη Γάζα, φροντίζοντας να μην υπάρχουν ελλείψεις. Κι εμείς θέλουμε μια ελεύθερη Γάζα˙ ελεύθερη όμως από τις κτηνωδίες της Hamas. Αλλά επίσης θέλουμε και το Ισραήλ απαλλαγμένο από τρομοκρατικές απειλές».
Καθώς λοιπόν μπαίνουμε σε αυτή τη πολεμική λογική μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, ας δούμε πως θα μπορούσε η Τουρκία να μπει στη θέση της. Γιατί μπορεί το Ισραήλ να παραπονιέται πως δήθεν κινδυνεύει από τη Hamas, αλλά φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πρόκειται για μια από τις ισχυρότερες χώρες του κόσμου, με παγκόσμια lobby τεράστιας επιρροής –ειδικά στην Αμερική.
Θα ήταν λοιπόν ενδιαφέρον να δούμε την αντίδραση της Τουρκίας στα εξής:
1. Να απελάσει το Ισραήλ τον Τούρκο Πρέσβη και να επιτρέψει την επιστροφή του μόνο αν και εφόσον η Τουρκία κάνει διαφανή διερεύνηση της ομάδας που σχεδίασε και χρηματοδότησε την αποστολή του Mavi Marmara, που κατ’ εμέ δεν είχε καμία σχέση με την ανθρωπιστική βοήθεια προς τον λαό της Γάζας.
2. Να ζητήσει το Ισραήλ τη διεξαγωγή έρευνας από τον ΟΗΕ για τους λόγους για τους οποίους η Τουρκία χρηματοδοτεί τρομοκρατικές οργανώσεις, που εμπλέκονται σε επιθέσεις κατά του Εβραϊκού κράτους.
3. Να ιδρυθούν στο Ισραήλ μη-κυβερνητικές οργανώσεις υπέρ των Κουρδικών αλλά και των Αρμένικων δικαιωμάτων, καθώς υπάρχουν πάρα πολλοί Κουρδο-Εβραίοι και Αρμενο-Εβραίοι που θα βοηθούσαν στην επαρκή παγκόσμια πληροφόρηση για τις κτηνωδίες των Τούρκων ενάντια στους Κούρδους και τους Αρμένιους. Επιπλέον μέσω αυτών των οργανώσεων να δημοσιευτούν παγκοσμίως φωτογραφίες και βίντεο που θα μαρτυρούν την ελεεινή μεταχείριση των μειονοτήτων εντός της Τουρκίας.
Τι θα λέγατε τότε κύριε Ερντογάν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.