Η αλήθεια για την κατάσταση στην Ελλάδα (;)

(Δημοσίευση στην εφημερίδα Greek News 01/02/2010)

Είναι απόλυτα σίγουρο ότι όποιος παρακολουθεί στενά τις πολιτικές και κυρίως τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα έχει προβληματιστεί. Ακόμη πιο «προβληματικές» όμως είναι οι δηλώσεις που ακούγονται, όχι μόνο από στελέχη της κυβέρνησης, αλλά πλέον και από ξένες έγκυρες και έγκριτες εφημερίδες, όπως οι Financial Times, οι οποίοι σήμερα δημοσίευσαν άρθρο που αναφέρει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την Κίνα για την παροχή δανείου –ή ακόμα πιο ξεκάθαρα για την κάλυψη μέρους του δημόσιου χρέους- με αντάλλαγμα μερίδια της Εθνικής Τράπεζας (!). Η κυβέρνηση αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι κάτι τέτοιο έχει όντως λάβει χώρα, σε μια ύστατη προσπάθεια να συμμαζέψει την κατάσταση. Τούρκος οικονομολόγος όμως άδραξε της ευκαιρίας και δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου «Ορίστε! Η Ελλάδα πτώχευσε!».

Ας δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Δηλαδή από την επομένη των εκλογών του Οκτωβρίου. Αρχικά, οι νεοεκλεγέντες υπουργοί και υφυπουργοί δήλωναν πως κληρονόμησαν μια δραματική κατάσταση στα υπουργεία, την οικονομία, τα ταμεία, στο δημόσιο χρέος, τις δημόσιες υπηρεσίες, τις πάσας κατηγορίας οφειλές. Ακούστηκαν δηλώσεις όπως: «Δεν υπάρχει σάλιο», «Η Ευρωπαϊκή Ένωση μας πληρώνει αυτή τη στιγμή τους μισθούς του Δημοσίου», «Ο ΕΟΤ χρωστάει ενοίκια σε όλες τις χώρες», «Ο κατώτατος μισθός στελέχους της ΕΡΤ είναι 350.000 το εξάμηνο», «Ο ΟΑΕΔ αδυνατεί να πληρώσει το επίδομα ανεργίας»… και πολλές ακόμα. 

Μετά άρχισε ο ευρωπαϊκός λιθοβολισμός. Ακούστηκε ότι η ΕΕ μας ήθελε εκτός Ευρωζώνης, καθώς είμαστε η μόνη χώρα με τόσο μεγάλο δημόσιο έλλειμμα, απειλώντας την σταθερότητα της Ένωσης. Θα είμαστε υπό στενή παρακολούθηση. Το ΔΝΤ ενδεχομένως να μη μας βοηθήσει, αν δε δει σύντομα κάποια αποτελέσματα από αυτά που υποσχέθηκε ο υπουργός Οικονομικών. 

Πέραν των δηλώσεων, από πάσα κατεύθυνση, βλέπουμε εμείς οι ίδιοι την κατάσταση που χειροτερεύει, όλο και με πιο έντονους ρυθμούς. Η ανεργία αυξάνεται με αλματώδη βήματα. Η εγκληματικότητα, ειδικά στα αστικά κέντρα, γίνεται ολοένα και πιο έντονη. Η αγορά πεθαίνει. Μαγαζιά και επιχειρήσεις κλείνουν. Οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται… ελπίζουμε μόνο να μην κοπούν εντελώς. Τουλάχιστον για εκείνους που τις λαμβάνουν τώρα. Γιατί η σημερινή γενιά των 30 και των 40 δεν έχει απολύτως καμία ελπίδα για σύνταξη.

Το ερώτημα είναι το εξής. Που ακριβώς βαδίζει η Ελλάδα; Πως και γιατί κυκλοφόρησε αυτό το δημοσίευμα στους Financial Times; Αποκύημα φαντασίας ή όχι και τόσο; Αν στην Κίνα το αντάλλαγμα είναι/ ήταν/ θα ήταν μερίδια στην Εθνική Τράπεζα, μήπως κάποιο άλλο αντάλλαγμα θα είναι η κυριαρχία στο Αιγαίο; Μήπως θα είναι τα σύνορα της Ελλάδας προς Βορρά; Μήπως θα είναι η Μακεδονία; Η Θεσσαλονίκη; Η διαχείριση δημοσίων οργανισμών; Μόνο τα χειρότερα είμαστε σε θέση να σκεφτούμε.

Προβλήματα ξεφυτρώνουν διαρκώς και από παντού. Σε μείζων θέμα την τελευταία περίοδο έχει αναδειχτεί η μεταναστευτική πολιτική της Ελλάδας και η παροχή ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών. Από πού συρρέουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Το κυριότερο ερώτημα είναι όμως, γιατί συρρέουν στην Ελλάδα; Κατά ποια έννοια η Ελλάδα φαίνεται ως παράδεισος ευκαιριών, όταν αυτή τη στιγμή δεν μπορεί καν να θρέψει τους κατοίκους της; Τους υπαλλήλους του Δημοσίου, τους συνταξιούχους και τους ανέργους; Δεν είναι θέμα ρατσισμού, όπως το θέτουν πολλοί. Είναι θέμα capacity. Εκείνοι που δε γνωρίζουν, σχολιάζουν πως όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες δέχονται με ευκολία τους μετανάστες. Αυτό είναι πέρα για πέρα αναληθές. Όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες έχουν αυστηρότατη νομοθεσία, αναφορικά με τη μετανάστευση, ειδικά όταν δεν υπάρχει προκαθορισμένος επαγγελματικός προσανατολισμός. Και φυσικά δε θα αναφερθώ καθόλου στην Αμερική και τη δική της μεταναστευτική πολιτική.

Που βαδίζει λοιπόν η Ελλάδα; Θέλουμε, έχουμε ανάγκη να δούμε φως στο τούνελ, αλλά η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν είναι αισιόδοξο πλέον. Βαλλόμεθα από παντού. Και δεν είναι ότι η κυβέρνηση δεν προσπαθεί. Είναι απλά ότι υπάρχουν συσσωρευμένα προβλήματα, εδώ και δεκαετίες. Προβλήματα που σπρώχνονταν κάτω από το χαλί μήπως και «εξαφανιστούν». Προβλήματα που παραβλέφθηκαν στον βωμό της «καρέκλας» και του «εύκολου κέρδους». Προβλήματα οικονομικά, πολιτικά, δημοσιονομικά, αμυντικά, διπλωματικά. Είναι όλα αυτά τα προβλήματα που κανένας δεν φρόντισε να λύσει, έστω και μέρος τους, γιατί κανείς ίσως δεν ήταν ικανός να κοιτάξει πιο μπροστά και ίσως κανείς δεν ένιωσε χρέος να κάνει κάτι για την Ελλάδα. Ίσως γιατί και ο Έλληνας δεν μπορεί πλέον να δει πολύ μακριά. Όταν δεν είσαι σίγουρος ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις το αύριο, πως μπορείς να κοιτάξεις το μεθαύριο; Αισθανόμαστε καλά όταν «βγάζουμε» τη μέρα, χωρίς να σκεφτούμε ή χωρίς να θέλουμε να σκεφτούμε τι θα γίνει σε 1, 2 ή 5 χρόνια. Μήπως γιατί είμαστε σίγουροι ότι το αύριο θα είναι δυσοίωνο; Μήπως επειδή δεν έχουμε κάπου να στηριχθούμε; Μήπως επειδή τα ΜΜΕ προβάλουν πάντα και μόνο τα προβλήματα του τόπου; Ποιος έχει τα κότσια όμως να μας πει για την αληθινή κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα; Ο λαός της Ιρλανδίας δέχτηκε να εφαρμόσει πολύ αυστηρά δημοσιονομικά και οικονομικά μέτρα για την ανόρθωση της οικονομίας της χώρας. Εμείς γιατί δυσκολευόμαστε; Κάποιοι σχολίασαν ότι η κυβέρνηση της Ιρλανδίας αντιμετώπισε με σθένος τον λαό και είπε την αλήθεια. Όλη την αλήθεια. Από τους Έλληνες τι κρύβεται; Τι παιχνίδια παίζονται; Ας αποκτήσει επιτέλους κάποιος το σθένος να μας ενημερώσει για το που ακριβώς βαδίζει η Ελλάδα εν έτει 2010.