H Αμερική είναι μια χώρα που εν γένει χαρακτηρίζεται από πολιτική απάθεια. Ίσως το γεγονός ότι η ψήφος δεν είναι υποχρεωτική. Ίσως το ότι ο μέσος Αμερικανός δεν φαίνεται να παθιάζεται με την πολιτική. Ίσως το ότι δεν υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για το τι γίνεται στον κόσμο ή για το πώς επηρεάζει η Αμερική τον κόσμο. Διεξάγω τα άνωθι συμπεράσματα έχοντας ζήσει στις ΗΠΑ για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και έχοντας γνωρίσει ανθρώπους, τόσο σε ακαδημαϊκό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο, σε διάφορες Πολιτείες. Όμως ο παραπάνω κανόνας –όπως και όλοι- έχει τις εξαιρέσεις του. Σπάνια μεν, γεγονός δε, έχουμε δει τους Αμερικανούς πολίτες να χώνουν το μαχαίρι στο κόκαλο της πολιτικής ιεραρχίας. Έτσι… για να υπενθυμίζουν στους «από πάνω» ποιος είναι το αφεντικό. Αυτά είναι τα καλά της δημοκρατίας άλλωστε.
Σε μια Πολιτεία, όπως αυτή της Μασαχουσέτης, στην οποία κυριαρχούσαν επί 57 συναπτά έτη οι Δημοκρατικοί, έγινε η έκπληξη. Ένας σχετικά άγνωστος Ρεπουμπλικάνος κέρδισε τη μάχη σε μία –σχεδόν- «απάτητη» Πολιτεία- δημιουργώντας πρόβλημα στο κυβερνών κόμμα και ουσιαστικά στερώντας από τον Obama τη διευρυμένη πλειοψηφία στη Γερουσία. Ιστορικά, αυτό έχει λάβει χώρα κάμποσες φορές και για διάφορους λόγους˙ συνήθως, δε, κατά τον δεύτερο χρόνο της Προεδρίας. Το 1970 ήταν ο πόλεμος του Βιετνάμ, το 1982 η παραπαίουσα οικονομία, το 1994 οι φορολογικές αυξήσεις και η αναδιοργάνωση του Προγράμματος Υγειονομικής Περίθαλψης. Τώρα, είναι η μυστηριώδης και ίσως τρομαχτική πρόταση Obama για το Πρόγραμμα Υγειονομικής Περίθαλψης, τα εξαιρετικά υψηλά ποσοστά ανεργίας, με δείκτες που όχι μόνο δε μειώνονται, αλλά αντίθετα γνωρίζουν τρομαχτική αύξηση και τις κατασχέσεις κατοικιών να σημειώνουν νέα ρεκόρ. Η πολιτική τάση ταλαντώνεται, λοιπόν, ακόμα και σε Πολιτείες, που ως τώρα ήταν κατ’ εξοχήν μπλε.
Ο νικητής Brown έχει διατηρήσει γενικά ένα υψηλό πολιτικό προφίλ. Οι δηλώσεις και οι πεποιθήσεις του για το περιβάλλον και την τεχνολογία ήταν πάντα μπροστά, παρά τα 71 του χρόνια. Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και την 40ετή του πολιτική πείρα και καριέρα. Από την άλλη, το ύψος της χρηματοδότησης της καμπάνιας του δεν πλησίασε καν αυτό της συνυποψήφιάς του Ρεπουμπλικανής, Meg Whitman, ούτε εκείνο του Steve Poizner, Επίτροπου Ασφαλείας. Η μεν Whitman διέθεσε 39 εκατομμύρια δολάρια –από δική της περιουσία- και ο Poizner 19 εκατομμύρια!
Είναι δύσκολο να πούμε ότι η νίκη αυτή ήταν εντελώς τυχαία, δεδομένου ότι οι Ρεπουμπλικάνοι νίκησαν τόσο στη Βιρτζίνια, όσο και στο New Jersey το περασμένο φθινόπωρο. Στο τέλος όμως, εκείνο που μετράει περισσότερο είναι η δημοτικότητα του κάθε υποψηφίου, αλλά και η ενέργεια που αποπνέει η καμπάνια του. Η Martha Coakley λέγεται ότι έχασε τη μάχη στη Μασαχουσέτη γιατί δεν προσπάθησε πολύ σκληρά, ούτε έγκαιρα. Η καμπάνια της ήταν χαλαρή και περισσότερο αφημένη στην τύχη της. Ενώ από την άλλη, η καμπάνια του Brown ήταν γεμάτη ζωντάνια. Χαρισματική, ίσως να την χαρακτήριζε κανείς. Όποιος την παρακολούθησε στενά, θα συμφωνήσει. Όπως και να έχει το πράγμα όμως, η ήττα των Δημοκρατικών ήταν μια ψυχρολουσία για τον Obama και την κυβέρνησή του, κάτι που ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές είχαν προβλέψει.
Το ερώτημα πλέον είναι πως θα επηρεάσει αυτή η νίκη όχι μόνο τις εκλογές σε όλες τις Πολιτείες, αλλά και την προώθηση και ψήφιση πληθώρας νομοσχεδίων, που προσπαθεί να περάσει ο Obama. Το πρώτο θέμα που απασχολεί τους απανταχού πολιτικούς αναλυτές είναι το τι θα γίνει στην Καλιφόρνια, η οποία είναι as blue as Massachusetts! Ο Bill Darrick, στρατηγικός αναλυτής για τους Δημοκρατικούς, δήλωσε πως: «Το μόνο που θα πρέπει να τρομάζει τους Δημοκρατικούς της Καλιφόρνια είναι ότι η Μασαχουσέτη είναι όσο σταθερά μπλε είναι και η Καλιφόρνια. Αν λοιπόν ένας Ρεπουμπλικάνος κερδίζει στη Μασαχουσέτη, είναι απόλυτα πιθανό να συμβεί το ίδιο και στην Καλιφόρνια». Που σημαίνει ότι τα δύο φρούρια των μπλε θα καταρρεύσουν σα χάρτινοι πύργοι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Από την άλλη, όσο ο Obama χάνει έδαφος, δημιουργούνται πολιτικά προβλήματα όχι μόνο στο κυβερνών κόμμα, αλλά πλέον και σε ολόκληρη τη χώρα. Οι Δημοκρατικοί χάνουν τις 59 τους έδρες στη Γερουσία, που σημαίνει ότι τους αφαιρείται η ενισχυμένη πλειοψηφία που απαιτείται για να περάσουν την ψήφιση των νομοσχεδίων. Δεν είναι μόνο το Πρόγραμμα Υγειονομικής Περίθαλψης και το Ασφαλιστικό, αλλά και ολόκληρη η προεδρική ατζέντα που αφορά πληθώρα κρίσιμων θεμάτων, όπως η Οικονομία, η Πράσινη Ανάπτυξη, η Ενέργεια, η Μετανάστευση, η Απασχόληση, αλλά και η πολυσυζητημένη επιστροφή των στρατευμάτων από τα μακρινά πολεμικά μέτωπα –Ιράκ και Αφγανιστάν. Είναι πολύς καιρός που οι Αμερικανοί είναι κάθετα αντίθετοι με την αποστολή στρατευμάτων στο εξωτερικό, αφού πραγματικά δεν κατανοούν τους λόγους για τους οποίους ξοδεύονται εκατομμύρια δολάρια σε επιθέσεις, πολέμους και μακροχρόνια παραμονή Αμερικανών στρατιωτών σε μακρινά μέρη, με μόνη δικαιολογία την προστασία και επιβολή της δημοκρατίας και τον φόβο για τη διεθνή ασφάλεια. Βέβαια, αυτή είναι η δικαιολογία που «πρέπει» να προβάλλεται. Στο παρασκήνιο διαδραματίζονται πάντα διαφορετικά «παιχνίδια».
Πάντως, φαίνεται ότι αν δεν υπάρξουν δραματικές τροποποιήσεις στο νομοσχέδιο για την Υγεία, το οποίο ήδη είναι μετέωρο εδώ και μήνες μεταξύ Γερουσίας και Βουλής, η τελική του ψήφιση θεωρείται αμφίβολη, αφού σε αντίθεση με τους Δημοκρατικούς, οι Ρεπουμπλικάνοι Γερουσιαστές συγκροτούν ένα άρρηκτο πολιτικό μέτωπο. Ήδη πολλοί Δημοκρατικοί Βουλευτές και Γερουσιαστές προσανατολίζονται στο να αλλάξουν την πολιτική τους ρότα και να γίνουν πιο σκληρά συντηρητικοί και επικριτικοί στην πολιτική Obama, έτσι ώστε να γλυτώσουν τις έδρες τους. Αν, παρόλα αυτά, η κατάσταση συνεχίσει ως έχει, προβλέπεται πως οι Δημοκρατικοί θα αντιμετωπίσουν μεγάλο πρόβλημα στις εκλογές του 2010 και ακόμη χειρότερα, αν εγκαταλειφθεί το σχέδιο αναδιαρρύθμισης του συστήματος Υγείας, μπορεί και να αποτελέσει την αρχή του τέλους για την Προεδρία Obama, η οποία ξεκίνησε πριν ένα χρόνο με τις καλύτερες προοπτικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.