Αξιοπρεπής φτωχός ή ζήτουλας;

Δημοσίευση στην εφημερίδα Greek News http://www.greeknewsonline.com/

Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς. «Ζητούνται μη-καθυστερημένοι πολιτικοί». Αν και κάπως έτσι θα προσβάλλαμε τους ανθρώπους με νοητική καθυστέρηση και δε φταίνε και σε τίποτα. Γιατί οι Έλληνες πολιτικοί είναι beyond retarded. Πλέον στην Ελλάδα δεν πρέπει να λέμε ότι ο πολιτικός είναι συνώνυμο του λαμόγιο. Είμαι πλέον πεπεισμένη ότι πρόκειται για καθυστερημένους. Με ελάχιστες –των ελαχίστων- εξαιρέσεις.

Ας μην πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, γιατί το έχουμε διαβάσει πολλάκις το έργο. Οι πολιτικοί μας από τη δεκαετία του ‘80 μετατράπηκαν σε αδυσώπητους απατεώνες, που έβαζαν χιλιάδες κόσμο στο δημόσιο για να κερδίσουν κατόπιν τις ψήφους τους, έκαναν κατάχρηση του δημοσίου χρήματος και των επιδοτήσεων που παίρναμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έτρωγαν εκατομμύρια σε προμήθειες και έδιναν αβέρτα βλακώδη επιδόματα στον κάθε κακομοίρη που μάζευαν στις 400.000 δημόσιες υπηρεσίες που είχαν ιδρύσει. Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Ήταν, δε, τόσο καθυστερημένοι που νόμιζαν ότι όλα αυτά δεν θα γίνονται ποτέ αντιληπτά. Ούτε ότι κάποτε τα λεφτά θα τελείωναν. Ούτε ότι η χώρα δε θα άντεχε πλέον οικονομικά να συντηρήσει 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους και δε ξέρω πόσους ακόμα συνταξιούχους –οι οποίοι δεν έφταιγαν εντέλει και σε τίποτα.

Κατόπιν έβρισκαν άλλες φόρμουλες για να βγάλουν λεφτά, όπως το Χρηματιστήριο, οι δαπάνες για αμυντικό εξοπλισμό, ταξίδια σε τόπους μακρινούς και εξωτικούς μαζί με τις γυναίκες, τα παιδιά και τις Φιλιππινέζες, 4-5 κινητά, ύποπτες δοσοληψίες με την εκκλησία –καλοί κι αυτοί-, εκδρομικές εξορμήσεις με τα βουλευτικά αυτοκίνητα και αγορές ακινήτων, που συνήθως συνοδεύονταν με όργια αυθαιρεσιών. Και για να μην ξεχνιόμαστε, εκατομμύρια ξοδεύονταν κάποτε για τις διαφημιστικές και προωθητικές ενέργειες των κομμάτων. Και μην πιστέψετε ούτε για ένα λεπτό ότι αυτά τα λεφτά ήταν των κομμάτων. Από τις δικές μας τσέπες έβγαιναν. Τεχνηέντως.

Το μεγάλο βαρέλι με τα λεφτά –που στην ουσία όμως δεν υπήρχαν- έφτανε σιγά-σιγά, αλλά σταθερά, στο τέλος. Οι κύριοι της προηγούμενης κυβέρνησης γύρισαν το κεφάλι από την άλλη και συνέχισαν την οργιώδη σπατάλη, παρά τα διαγγέλματα περί «σεμνών» και «ταπεινών». Πολυκατοικίες και ακίνητα στο Κολωνάκι με πισίνες, κάτι βίλλες σε αυθαίρετα οικόπεδα, κάτι Βατοπαίδια, κάτι ταξίδια και διαμονές σε 5άστερα ξενοδοχεία των 5.000 ευρώ τη βραδιά, που δικαιολογήθηκαν ως προώθηση του Ελληνικού τουρισμού. Εμ, δεν έπεφταν από τότε τα γιαούρτια...

Φράσεις όπως «επαναπροσδιορισμός του κράτους» και «αναδιάρθρωση του συντάγματος» και λοιπά κολοκύθια έδιναν κι έπαιρναν από όλες τις κυβερνήσεις, όλους τους εκάστοτε πρωθυπουργούς και όλα τα κόμματα. Κανείς όμως δεν τόλμησε να βάλει χέρι στα προνόμια που είχαν δοθεί, γιατί θα έχανε ψήφους. Και το βαρέλι δεν είχε ακόμα φτάσει στον πάτο.

Είχαμε πει εξ αρχής ότι ο Γιώργος δεν είναι αρκετός. Δεν ήταν ποτέ αρκετός. Και δεν θα ήταν ποτέ αρκετός. Για τίποτα. Καλός, ευγενής και μορφωμένος, αλλά όχι αρκετός. Ούτε καν λίγος. Ένα τίποτα αποδείχτηκε όλη η κυβερνητική ομαδούλα με τους κολλητούς του. Από Γερουλάνο και Μπιρμπίλη, μέχρι Λοβέρδο και Χρυσοχοΐδη, Παπακωνσταντίνου και Παπουτσή. Την καταστροφή στο πιάτο να τους φέρουν, πάλι δε θα πάρουν χαμπάρι τι γίνεται. Ακόμα και ο Βενιζέλος, που φαίνεται κατιτίς πιο οξύνους, εντέλει μάλλον το ειδικό βάρος της εμφάνισης μας ξεγέλασε. Για το άλλο ειδικό βάρος –βλέπε Πάγκαλο- δε θα σχολιάσω, γιατί έχω ήδη σχολιάσει πολλάκις.

Το αποτέλεσμα. Με λίγα λόγια και σταράτα. Τι κάνουμε για να μειώσουμε το έλλειμμα του κράτους; Ο αδαής θα απαντήσει «να αυξήσουμε τους φόρους». Αυτό είναι –λέει- το κύριο έσοδο. Μεγαλύτερη βλακεία από αυτό έχει κανείς ακούσει; Αμφιβάλλω. Βρε όρθια ζώα –και δε θέλω επ’ ουδενί να προσβάλλω τη φύση- σε μια χώρα πανάκριβη και με εξευτελιστικά χαμηλούς μισθούς, αν αυξήσεις τους φόρους, διέλυσες το κράτος. Το διέλυσες όμως. Αύξηση φόρων σημαίνει μικρότερο πορτοφόλι, σημαίνει κλείσιμο καταστημάτων, νέκρωση αγοράς, αύξηση απελπισίας, αύξηση φτώχειας, σημαίνει ύφεση. Αύξηση ειδικών φόρων στα τρόφιμα, το πετρέλαιο, τη βενζίνη, το φυσικό αέριο, το ρεύμα, τα αναψυκτικά και την εστίαση σημαίνει κάθετη πτώση του κατά κεφαλήν διαθέσιμου εισοδήματος, σημαίνει κλείσιμο επιχειρήσεων, σημαίνει ρήμαγμα.

Επαναλαμβάνω μόνο ένας αδαής θα επέβαλλε φόρους για να μειώσει το έλλειμμα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Ακόμα και η Τρόικα τους είπε να ΜΗΝ βάζουν άλλους φόρους. Γιατί τα λεφτά των φόρων «φεύγουν» από κάπου αλλού και είναι κάτι σαν μια ωραία τρύπα στο νερό. Αλλά που… οι δικοί μας τα τζιμάνια. Φόρος στα ακίνητα, εντός του λογαριασμού της ΔΕΗ. Άλλη πανέξυπνη εφεύρεση! Τρέχει ο κόσμος να κόψει το ρεύμα από τα σπίτια που διαθέτει, αλλά είναι κλειστά. Τραγελαφική κατάσταση. Ειδικό τέλος επιτηδευματιών! Γιατί εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν πληρώνουμε αρκετό ΦΠΑ, αρκετούς φόρους και αρκετό ΤΕΒΕ! Χτυπήστε κι άλλο, γιατί η χώρα μπορεί να ζήσει χωρίς τον ελεύθερο επαγγελματία. Βρε όρθια ζώα –δεύτερη φορά- χωρίς τον ελεύθερο επαγγελματία και επιχειρηματία πως θα υπάρχει ανάπτυξη; Ο μισθωτός δουλεύει, αλλά ο επιχειρηματίας δημιουργεί! Το σκεφτήκατε αυτό; Ρητορικές ερωτήσεις...

Έρχεται η Τρόικα και ζητά συγκεκριμένα δημοσιονομικά στοιχεία και οι σχετικοί υπουργοί κοιτάζονται μεταξύ τους και αποκρίνονται ότι δεν ξέρουν/δεν υπόσχονται/δεν γνωρίζουν/δεν απαντούν. Έχει δει κανείς ποιο φαιδρή κυβέρνηση; Οι άνθρωποι έχουν απηυδήσει δηλαδή από την ανικανότητα, την αναποφασιστικότητα και τη βλακεία –retardation δηλαδή- που τους διακατέχει. Το είπαν κιόλας. «Δεν είστε σοβαροί εταίροι για συζήτηση». «Βρείτε ΕΣΕΙΣ τα μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν για να μειώσετε το ρημαδιασμένο το έλλειμμα και να μειωθεί το δημόσιο χρέος». «Μειώστε το δημόσιο (ηλίου φαεινότερο), κάντε κάποιες αποκρατικοποιήσεις, κλείστε οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, βάλτε ένα πλαφόν σε μισθούς και επιδόματα στο δημόσιο». Που να ‘ξεραν και για τα επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης δηλαδή…

Άδικο έχουν οι άνθρωποι που έρχονται και ξανάρχονται στην Αθήνα να συναντηθούν με τον θίασο των ηλιθίων που μας κυβερνάνε και εντέλει δε βγάζουν άκρη; Έχουμε ξεφτιλιστεί μέχρι την άκρη της γης. Η αξιοπρέπεια είναι μια λέξη που τους είναι παντελώς άγνωστη. Δε ξέρουν ούτε καν πώς να ζητήσουν κάτι. Έχουμε καταντήσει οι βρωμοζήτουλες της Ευρώπης και έχουμε δώσει το δικαίωμα σε όλους να μας χλευάζουν, να έχουν το θράσος να ζητάνε εγγυήσεις νησιά και φιλέτα γης για τα δάνεια που μας δίνουν, να μας απειλούν με έξωση από το ευρώ και να μας φέρονται σα να είμαστε λεπροί. Είδατε την Πορτογαλία και την Ιρλανδία να ξεφτιλίζονται έτσι; Η Πορτογαλία προχώρησε σε δραματική μείωση των υπαλλήλων του δημοσίου. Η Ιρλανδία μείωσε μισθούς και έκλεισε οργανισμούς. Έτσι κάνει ο νοήμων κόσμος. Οι αξιοπρεπείς φτωχοί έτσι κάνουν. Η απάντηση των ζώων όμως είναι η επιβολή φόρων. Είναι σα να τους βλέπω, όταν το έλεγαν. Το βυθισμένο και αποκοιμισμένο βλέμμα της αγελάδας, η βαριεστιμάρα στο κόκκινο και ο νους μας στην «καρεκλίτσα» και σε αυτούς που βολέψαμε. Σας βλέπουμε όλοι. Μην κρύβεστε. Άλλωστε και να θέλετε, δε χωράτε πίσω από το δάχτυλο. Βγαίνετε στις τηλεοράσεις και από την πολύ μάσα δεν χωράτε στις οθόνες.

Ζητώ συγγνώμη εκ των υστέρων για τους χαρακτηρισμούς και την οξεία κριτική. Αλλά από την άλλη –τώρα που το σκέφτομαι- δε ζητάω τίποτα. Οι ζήτουλες είστε εσείς. Όχι εμείς. Μας έχετε ξεφτιλίσει σε όλη την υφήλιο και αντί να βάλετε 5 κεφάλια κάτω, να σταματήσετε την καραμέλα του «πολιτικού κόστους» και να σκεφτείτε τι πραγματικά μπορεί να γίνει, αγκομαχάτε για να βρείτε μια φοβερή λύση που ούτε 5χρονο δε θα σκεφτόταν. Γιατί αυτό έχετε. Εγκέφαλο 5χρονου. Που πήγε ρε γαμώτο η εξυπνάδα του Έλληνα; Που πήγε η εφευρετικότητα; Που πήγε το φιλότιμο, η αξιοπρέπεια και η λεβεντιά; Που είναι ένας πολιτικός με πυγμή και αποφασιστικότητα; Με σχέδιο και ιδέες; Η Βουλή μας αυτή τη στιγμή αποτελείται από κάτι μικρολαμόγια, μεγαλοαπατεώνες, κάτι καημένα και φοβισμένα ανθρωπάκια και γυναίκες με το μυαλό στο λούσο. Αυτοί είναι οι πολιτικοί που πρέπει να εκλέξουμε;