Η φιλοδοξία της καρέκλας

Αμφιβάλω αν εντέλει κατάλαβε κανείς τι έγινε χθες. Ξαφνικά ετέθη θέμα εκλογών. Ξαφνικά ετέθη θέμα ανασχηματισμού. Ξαφνικά κυκλοφόρησε η περίπτωση κυβέρνησης εθνικής ενότητας, η οποία δεν θα είναι υπό τον Γιώργο Παπανδρέου. Δήθεν ακούσαμε ότι ο Πρωθυπουργός δεν ενδιαφέρεται για την «καρέκλα». Ξαφνικά μάθαμε για χρεωκοπία τον Σεπτέμβριο. Ξαφνικά μάθαμε ότι υπάρχουν λεφτά μόνο για 15 μέρες. Και εξίσου «ξαφνικά» βγήκε ο Πρωθυπουργός και μας ενημέρωσε ότι θα προχωρήσει σε ανασχηματισμό και ο Παπακωνσταντίνου ότι όλα όσα ακούγονται είναι στη σφαίρα –λέει- της δημοσιογραφικής φαντασίας.

Εμείς εντέλει δεν καταλάβαμε πως προέκυψαν όλα αυτά. Εμείς είχαμε μείνει κάπου στην πορεία στο Σύνταγμα. Κατόπιν είδαμε βίντεο με κουκουλοφόρους που έβγαιναν από κλούβες της αστυνομίας. Μετά είδαμε τη γνωστή καταστροφή της Αθήνας και είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι αναρωτηθήκαμε για το τι έχει μείνει για να καεί ή γιατί τα φτιάχνουμε αφού θα ξανακαούν. Φυσικά η ιστορία με τους κουκουλοφόρους –οι οποίοι είναι 100% κατευθυνόμενοι- ήταν αναμενόμενη. Κάποια μέρα θα συνέβαινε και αυτό. Για να σπάσει λίγο ο κόσμος. Μόνο που αυτή τη φορά το κόλπο δεν έπιασε και ο κόσμος επανήλθε δριμύτερος στη θέση του στην πλατεία Συντάγματος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ήταν εκείνοι που έδιωξαν τους κουκουλοφόρους. Επίσης αναμενόμενη ήταν και η ρίψη μπουκαλιών, νεραντζιών και άλλων αντικειμένων στις υπουργικές λιμουζίνες. Και φυσικά ο κόσμος δεν έχει άδικο, με αυτή τη γελοία εικόνα που παρουσιάζουν πλέον όλα τα κόμματα. Η μεν αριστερά δήθεν δε συμμετέχει σε καμία συζήτηση. Ο Σαμαράς ονειρεύεται την πρωθυπουργία, αλλά ξέρουμε όλοι πολλοί καλά από το παρελθόν του ότι θα ήταν πολύ επικίνδυνος για κάτι τέτοιο. Και ο Παπανδρέου μια δηλώνει ότι δεν τον ενδιαφέρει ο θώκος και ότι μπορεί να προχωρήσει σε κυβέρνηση ενότητας –όχι ότι αυτό αποτελεί ιδανική λύση- και μετά βγαίνει και εκβιάζει για μια ακόμα φορά τη Βουλή, λέγοντας ότι θα κάνω ανασχηματισμό και θα ζητήσω ψήφο εμπιστοσύνης.

Και ο κόσμος απορεί. Ποιοι είναι αυτοί που μας κυβερνούν –επί συνόλω; Τι γελοία εικόνα είναι αυτή που βλέπουμε; Με εκβιασμούς, πολιτικά παιχνίδια, κρυφές συνεννοήσεις και προσυνεννοημένες και προγραμματισμένες κινήσεις; Γιατί δε νομίζω πως πιστεύει κανείς ότι όλα αυτά που έγιναν χθες ήταν τυχαία. Ούτε το timing, ούτε οι ίδιες οι κινήσεις. Όλες οι κινήσεις. Η δήθεν προθυμία για απομάκρυνση από την πρωθυπουργία. Η δήθεν ενότητα και η συνεννόηση.

Μα πραγματικά είναι δυνατόν να έφευγε ο ΓΑΠ από την πρωθυπουργία; Είναι δυνατόν στην Ελλάδα να σχηματιζόταν κυβέρνηση ενότητας; Υπήρχε περίπτωση να βρεθεί λύση την οποία να σεβαστούμε όλοι; Μα φυσικά όχι. Οι πολιτικοί αρχηγοί ζητούν εκλογές. Μα τι άλλο θα ζητούσαν; Η καρέκλα μας καίει. Ενδιαφέρεται για εμάς κανείς; Για εμάς που σήμερα καλούμαστε να επιστρέψουμε στις δουλειές μας χωρίς να ξέρουμε αν υπάρχει αύριο για αυτή τη χώρα;