Είναι γεγονός ότι οι Αμερικανοί ανησυχούν ιδιαίτερα για την οικονομία, την δουλειά και την περιουσία τους. Είναι επίσης γεγονός ότι αναρωτιούνται για το αν οι εκπρόσωποι -που οι ίδιοι επέλεξαν- στην Washington έχουν συγκεκριμένο σχέδιο για να βγει η χώρα από την βαθιά κρίση. Και η αλήθεια είναι ότι έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν, ειδικά λόγω της αύξησης του αριθμού απολύσεων, των συγχωνεύσεων, του κλεισίματος εταιρειών, της γενικής πτώσης της αγοράς, αλλά και του ολοένα και αυξανόμενου δημοσίου χρέους –που έχει φτάσει σε αστρονομικά επίπεδα. Παρόλα αυτά, αυτή την βδομάδα δόθηκε στους ψηφοφόρους η δυνατότητα να επιλέξουν την κατεύθυνση της χώρας από το Νοέμβριο και μετά.
Ο Πρόεδρος Obama, ο οποίος έχει καθυστερήσει ιδιαίτερα να προβεί σε δηλώσεις και διάλογο επί του θέματος, έδωσε εντέλει δύο εξαιρετικά ευαίσθητους και γεμάτους πάθος λόγους. Δήλωσε λοιπόν ότι για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και να σταθεροποιηθεί η οικονομία, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρέπει να βοηθήσει τις επιχειρήσεις να αυξήσουν τις επενδύσεις τους και αυτό θα πρέπει να γίνει εις βάθος χρόνου. Δήλωσε επίσης ότι η χώρα δεν θα είναι ποτέ σε θέση να πολεμήσει την ύφεση, αν το Κογκρέσο υποχωρήσει στις απαιτήσεις των Ρεπουμπλικάνων για να δοθούν στους πλούσιους φοροαπαλλαγές της τάξης των 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Φυσικά οι λόγοι αυτοί απευθύνονταν στον John Boehner, ηγέτη των Ρεπουμπλικάνων, που εξέφρασε την σκληρή στάση του κόμματός του. Σε ένα λόγο του στο Οχάιο τον περασμένο μήνα δήλωσε ότι «η προοπτική υψηλότερων φόρων, αυστηρότερων κανόνων και περισσότερων ρυθμιστικών κανόνων» πνίγουν στην κυριολεξία κάθε προσπάθεια εξόδου από την ύφεση.
Ο Obama είχε απόλυτο δίκιο βέβαια όταν είπε ότι οι προτάσεις του Boehner δεν είναι τίποτε παραπάνω από την επιστροφή στην οικονομική κακοδιαχείριση της περασμένης δεκαετίας. Στις ίδιες δηλαδή πολιτικές που μετέτρεψαν τα πλεονάσματα σε ελλείμματα, που κατέστρεψαν το οικονομικό σύστημα και έστειλαν εκατομμύρια Αμερικανούς σε μακροχρόνια ανεργία.
Και κατόπιν έθεσε την ρητορική ερώτηση στον αμερικανικό λαό: «Θέλουμε να επιστρέψουμε σε αυτές τις αποτυχημένες πολιτικές που έφεραν την οικονομία μας στο χείλος του γκρεμού;»
Ο μετωπικός πόλεμος τώρα αφορά τις φοροαπαλλαγές του Προέδρου George W. Bush, η χρονική διάρκεια των οποίων λήγει στο τέλος αυτής της χρονιάς. Ο Obama θέλει να καταστήσει μόνιμες τις φοροαπαλλαγές για τις οικογένειες που έχουν εισόδημα κάτω των 250,000 δολαρίων το χρόνο και να τις αναστείλει στο τέλος της χρονιάς για εκείνους που βγάζουν περισσότερα –δηλαδή περίπου για το 2% του συνόλου των φορολογούμενων. Ο Boehner δήλωσε πως θα επιθυμούσε να επεκταθούν χρονικά οι φοροαπαλλαγές για δύο χρόνια, παρόλο που η διάθεση είναι διάχυτη ανάμεσα στους Ρεπουμπλικάνους για την μόνιμη εφαρμογή τους.
Αν το σκεφτεί κάποιος αποστασιοποιημένα και αντικειμενικά, αυτό έχει λογική. Γιατί αν καταστούν μόνιμες οι φοροαπαλλαγές της μεσαίας τάξης, θα δοθεί άμεση ώθηση στην αδύναμη οικονομία. Αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο φυσικά να γίνει και για τους πλούσιους. Οι Αμερικανοί της μεσαίας τάξης συνήθως ξοδεύουν τα ποσά που εξοικονομούν από τις φοροαπαλλαγές, σε αντίθεση με τους πλούσιους, οι οποίοι τα αποταμιεύουν. Και αυτό φυσικά δεν ισχύει μόνο για τους Αμερικανούς. Μακροπρόθεσμα λοιπόν θα χρειάζονται περισσότερα έσοδα για την αναδόμηση της οικονομίας, του συστήματος υγείας και των υπολοίπων δημοσίων υποχρεώσεων.
Ο Obama απέφυγε αυτή τη σκληρή αλήθεια, αλλά αυτό δεν αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη. Όμως ο Boehner και η θέση του κόμματός του αποτελεί μια ξεκάθαρη και μάλλον προκλητική στάση άρνησης της πραγματικότητας. Στην πραγματικότητα εκείνο που έστειλε την αμερικανική οικονομία στον πάτο και την μεσαία τάξη στην καταστροφή ήταν οι χαμηλότεροι φόροι, οι χαλαροί νόμοι και οι απορρυθμιστικοί κανόνες για τους πλούσιους.
Έτσι όπως φαίνεται, η ανησυχία του Boehner για τις μικρές επιχειρήσεις είναι μάλλον πλασματική και αποπροσανατολιστική. Οι φοροαπαλλαγές που θέλει να αναστείλει ο Obama θα επηρεάσουν –βάσει λογικής- πολύ λίγους από τους ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων. Γιατί, πόσοι μπορεί να βγάζουν πάνω από 250,000 δολάρια το χρόνο;
Ο Boehner δήλωσε ρητά ότι κουράστηκε να ακούει τους πολιτικούς της Washington να λένε ότι θέλουν να δημιουργήσουν περισσότερες θέσεις εργασίας, αποκλειστικά και μόνο για λόγους ψηφοθηρίας και επανεκλογής των, ενώ στην πραγματικότητα κάνουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να αποτρέψουν τη δημιουργία νέων θέσεων. Το αστείο είναι ότι δεν απευθυνόταν καν σε Ρεπουμπλικάνους την ώρα που τα είπε αυτά!
Είναι αλήθεια ότι ο Obama απέκρουσε σφόδρα τον Boehner. Προσέφερε επίσης και κάποιες συγκεκριμένες ιδέες, οι οποίες έγιναν δεκτές αρχικά από τους Ρεπουμπλικάνους. Πρότεινε λοιπόν να επιτραπεί στις επιχειρήσεις να αναστείλουν τις επενδύσεις τους για το 2011 μόνο, και όχι για περισσότερα χρόνια, να κλείσουν τα παραθυράκια που επιβραβεύουν τις εταιρείες να στρέφονται στο εξωτερικό για φθηνότερο εργατικό δυναμικό και να παραταθεί άνευ χρονικού ορίου η επιστροφή φόρου για επενδύσεις έρευνας και ανάπτυξης.
O Obama κάλεσε το Κογκρέσο να περάσει το νόμο που θα επιτρέψει την επιστροφή φόρου στις μικρές επιχειρήσεις –νομοθεσία η οποία έχει καθυστερήσει λόγω της πλασματικής ανησυχίας των Ρεπουμπλικάνων. Οι τελευταίοι, από την άλλη πλευρά, θέλοντας να βγάλουν από πάνω τους τη ρετσινιά του κόμματος που λέει διαρκώς «όχι», δήλωσαν ότι ενδεχομένως να είναι ανοιχτοί σε κάποιες από τις ιδέες του Obama, στις οποίες περιλαμβάνονταν και πρόταση για αρχική επένδυση 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη δημιουργία θέσεων εργασίας στον τομέα της βελτίωσης δρόμων, σιδηροδρομικών γραμμών και αεροδρομίων, μόνο και εφόσον αυτά τα έργα δεν χρηματοδοτηθούν από δισεκατομμυριούχους, εταιρείες πετρελαίου και μεγάλες επιχειρήσεις. Φυσικά –και το λέμε γελώντας- αυτή ακριβώς είναι η πρόθεση του Obama. Και αυτή πρέπει να είναι η πρόθεσή του. Από πού αλλού θα μπορούσαν άλλωστε να αντληθούν τέτοιου ύψους κεφάλαια;
Καθίσταται σαφές ότι οι λόγοι του Obama ήταν μια τιτάνια προσπάθεια προσέλκυσης των Δημοκρατικών στις κάλπες και η αλήθεια είναι ότι θα θέλαμε να δούμε τους Δημοκρατικούς του Κογκρέσου να επιδεικνύουν την ίδια καθαρότητα πνεύματος, ιδεών και γνώμης και να έρχονται face to face με τους Ρεπουμπλικάνους. Ίσως κάποιοι πουν ότι ο Obama δεν θα έπρεπε να έχει δώσει το βήμα στον Boehner, που είναι σχετικά άγνωστος, πάρα την ισχύ που έχει στο Κογκρέσο και την φιλοδοξία του. Αλλά από ότι φαίνεται αυτό έπρεπε να κάνει.
Είναι ευχάριστο –προφανώς περισσότερο για τους Αμερικανούς- να βλέπουμε τον Πρόεδρο Obama πιο επιθετικό, πιο σίγουρο και με περισσότερη αυτοπεποίθηση, από το να κάθεται παθητικά εκτός γηπέδου και να παρακολουθεί τις εξελίξεις από τις κερκίδες. Και για να γίνει η απαραίτητη σύγκριση με την Ελλάδα… Θέλουμε και έχουμε ανάγκη να δούμε τον Γιώργο Παπανδρέου να βγαίνει στο βήμα με περισσότερη σιγουριά. Να μιλά με πιο αισιόδοξο τόνο. Να έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση, ακόμα και αν δεν πιστεύει 100% αυτά που λέει. Σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες μέρες που περνά η Ελλάδα, οι πολίτες έχουν ανάγκη να ακούσουν κάτι θετικό. Να δουν τον αρχηγό της χώρας να αποκτά περισσότερη πυγμή. Περισσότερο τσαμπουκά. Να διεκδικεί και να γκρινιάζει στους «ξένους». Σε αυτές τις δύσκολες μέρες, έχουμε ανάγκη να ακούσουμε ότι υπάρχει φως στο τούνελ, ακόμα και αν δεν είναι εκτυφλωτικό.
Και τέλος, έχουμε ανάγκη να δούμε έμπρακτα ότι θα ληφθούν αποφάσεις για την τόνωση της οικονομίας, της ανάπτυξης και των επενδύσεων. Όχι δικαιολογίες για ευθύνες που επιρρίπτονται σε παλιές κυβερνήσεις και το ΔΝΤ. Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα. Τώρα που ανοίγει μια επιχείρηση και κλείνουν δέκα. Τώρα που μας έχουν γονατίσει οι φόροι. Τώρα που η αγορά αργοπεθαίνει. Ο χειμώνας προβλέπεται ιδιαίτερα βαρύς και ασήκωτος δυστυχώς για τους περισσότερους από εμάς και έχουμε την ανάγκη να ακούσουμε κάτι θετικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.