Οι Έλληνες ζουν σε κατάσταση αναμονής τους τελευταίους 10 μήνες περίπου, μετά την ιστορική φράση Λοβέρδου «Δεν υπάρχει σάλιο», στα τέλη της περασμένης χρονιάς, τις προσπάθειες Παπανδρέου για την ανεύρεση αρωγής ανά την Ευρώπη και την Αμερική, το μνημόνιο, την τρόικα, τα μαγαζιά που κλείνουν, τις απολύσεις που πληθαίνουν, τους μισθούς που εξανεμίζονται και τις τιμές που ολοένα και ανεβαίνουν.
Το καλοκαίρι ξεκίνησε στραβά με τις απεργίες, τους αποκλεισμούς στα λιμάνια και τις αποφάσεις περί περικοπής μισθών, συντάξεων και επιδομάτων. Η τουριστική κίνηση ήταν αισθητά πεσμένη στους περισσότερους προορισμούς. Ευτυχώς η κατάσταση σώθηκε στη Ρόδο, την Κρήτη, την Κω και φυσικά την Μύκονο. Κατά τα άλλα, τα πράγματα ήταν χαλαρά, τα καράβια –πλην των ημερών του 15 Αύγουστου- είχαν πολλές κενές θέσεις και τα ξενοδοχεία ήταν κατά το ήμισυ γεμάτα.
Παρόλα αυτά η Αθήνα, αυτή τη στιγμή είναι ακόμα σχεδόν άδεια. Αυτό το καλοκαίρι ήταν λίγο οξύμωρα όλα. Παρά την κρίση, η πόλη άδειασε. Παρά την κρίση η πόλη παρέμεινε άδεια για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, που φαίνεται πως θα παραταθεί μέχρι να ανοίξουν τα σχολεία. Παρά την κρίση, κανείς δεν έμεινε στην Αθήνα, αλλά άγνωστο είναι και που κατευθύνθηκε. Through the grapevine, ακούσαμε ότι φέτος ότι πάρα πολύς κόσμος «επέλεξε» να φιλοξενηθεί σε φίλους και οικογένειες, στη νησιωτική και ηπειρωτική χώρα.
Και αναμένουμε. Η κρίση δεν έχει γίνει ακόμα πλήρως αισθητή στο πορτοφόλι, αλλά εικάζω πως κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, θα γίνουν όλα πιο απτά. Με τις περικοπές δώρων, επικουρικών συντάξεων και επιδομάτων, οι Έλληνες θα κινηθούν ακόμα πιο επιφυλακτικά στην αγορά, όχι αυτή τη φορά επειδή επιθυμούν να κρατήσουν συντηρητική στάση, αλλά επειδή δεν θα υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα για δαπάνες πέραν εκείνων για τις πρώτες ανάγκες.
Και αναμένουμε. Τα ξεκαθαρίσματα στο χώρο εργασίας. Με την προώθηση της «ευέλικτης» εργασίας, την απελευθέρωση των απολύσεων, τις ρυθμίσεις για την part-time απασχόληση και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, προβλέπεται ένας δυσάρεστος χειμώνας. Οι «περιττοί» υπάλληλοι θα περικόπτονται και την θέση τους θα παίρνουν εκείνοι που θα μπορούν να καλύψουν 2 ή και 3 θέσεις (είναι πλήρως εφικτό αυτό), με τον ίδιο μισθό (φυσικά). Ήδη στην αγορά έχει κάνει την εμφάνισή του ένα νέο είδος «εκμετάλλευσης». Η «αμισθί» εργασία, για την απόκτηση εμπειρίας. Or so they say. Και αναρωτιέται κανείς «υπάρχει κόσμος που δουλεύει αμισθί»; Αυτές οι δύο λέξεις δεν είναι αντώνυμες; Κι όμως. Φαίνεται ότι το παράδειγμα της British Airways, που ζήτησε από τους υπαλλήλους της να παραμείνουν στην εταιρεία αμισθί, θέλουν διακαώς να ακολουθήσουν και εδώ στην Ελλάδα. Με πολλές ειδοποιούς διαφορές βέβαια, που δεν χρήζουν αναφοράς, ούτε ανάλυσης.
Και αναμένουμε. Την εξέλιξη στο πολιτικό σκηνικό. Δημοτικές εκλογές τον Νοέμβριο, με ανύπαρκτους ακόμα υποψηφίους, το σχέδιο Καλλικράτης έτοιμο προς εφαρμογή, ο διαβόητος ανασχηματισμός, οι αποφάσεις της Ντόρας για την ίδρυση κόμματος, οι αυστηρές κινήσεις Σαμαρά, ως ένδειξη πυγμής σε ένα κόμμα που πασχίζει να βγει από τη σήψη, ένας εξαφανισθείς πρώην πρωθυπουργός, τραγελαφικές δηλώσεις πρώην υπουργών του τύπου «εγώ δεν ασχολούμαι και δεν γνωρίζω τις επαγγελματικές δραστηριότητες της συζύγου μου», πρώην υπουργοί που γυρίζουν στα νησιά και αφήνονται στα χάδια του ήλιου, αλλά και «άλλοι» σε περισσότερο νευραλγικά πόστα, που παραθέριζαν για περισσότερο από 3 βδομάδες στις Κυκλάδες.
Και αναμένουμε. Τι αυξήσεις θα δούμε σε καύσιμα, τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, και εισιτήρια σε αστικές και περιφερειακές συγκοινωνίες. Η βενζίνη στην Αθήνα έχει σκαλώσει περί τα 1.50€ το λίτρο, η τιμή στο αλεύρι προκάλεσε ήδη την αύξηση στην τιμή του ψωμιού, το γάλα αυξήθηκε κατά 5% κ.ο.κ. Μια μικρή έρευνα αγοράς σε 3 από τα μεγαλύτερα σούπερ μάρκετ της Αθήνας, με διαφορά μιας εβδομάδας, κατέδειξε αυξήσεις σε όλα τα προϊόντα, ακόμα και μέρα με τη μέρα. Πως προλαβαίνουν, αναρωτιέμαι μερικές φορές. Είναι τραγικό το γεγονός ότι για να αγοράσεις 3 -στην κυριολεξία- πράγματα, χρειάζεσαι 20€.
Και αναμένουμε. Να δούμε που ακριβώς βαδίζει η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε μεγάλες πόλεις της περιφέρειας. Μια βόλτα σε παλιές αριστοκρατικές γειτονιές προκαλεί τουλάχιστον κατάθλιψη. Ενοικιαστήρια και πωλητήρια παντού. Αλλοδαποί με εμφάνιση κακοποιών πλημμυρίζουν τους δρόμους και τις πλατείες, κοιτώντας μοχθηρά και αδηφάγα. Πόσες φορές άραγε έχω ακούσει κραυγές από ηλικιωμένες γυναίκες, που έχουν πέσει θύματα κλοπής και τραυματισμών? Πόσες ληστείες έχουμε ακούσει και δει να λαμβάνουν χώρα καθημερινά σε περίπτερα και μικρά παντοπωλεία του κέντρου? Πόσα αλισβερίσια ναρκωτικών, μπροστά στα μάτια πολιτών δεν πραγματοποιούνται στην Ομόνοια, την Πλατεία Κοτζιά, την 3ης Σεπτεμβρίου και τους γύρω δρόμους? Όσο και να προσπαθεί η νεοσύστατη αστυνομική ομάδα, η Αθήνα είναι ανεξέλεγκτη πλέον.
Και αναμένουμε. Τι άλλο θα ζητήσει άραγε η τρόικα? Πόσο θα αντέξει ο μισθωτός? Πόσο θα αντέξει ο συνταξιούχος? Πόσο θα αντέξουν οι νέοι άνθρωποι, που με 2 και 3 πτυχία ο καθένας, αναζητούν δουλειά όπου-όπου, γιατί οι λογαριασμοί τρέχουν αμείλικτοι? Not to mention, ολοένα και αυξανόμενοι? Η δραματική αύξηση του ΦΠΑ μέσα σε μερικούς μόνο μήνες μας γονάτισε στην κυριολεξία.
Και αναμένουμε. Μια ύστατη προσπάθεια ξεκαθαρίσματος στο Δημόσιο. Ναι, εκεί που αντί για «καλημέρα», λένε «τι θες»? (στον ενικό κιόλας). Εκεί που αντί να τσακιστούν να δουλέψουν, σου απαντούν «έλα τη Δευτέρα, γιατί τώρα έχω μια πολύ σοβαρή συζήτηση» (και τις ακούς να μιλούν για το προηγούμενο βράδυ στα μπουζούκια). Και, ναι, είναι και αυτό πραγματικό γεγονός, που έλαβε χώρα σε κεντρική Εφορία των Αθηνών. Εκεί που τις Παρασκευές είναι κλειστά. Εκεί που η δουλειά σταματά στις 2 –και έχει αρχίσει μετά τον καφέ, κατά τις 10. Εκεί που υπάρχουν 15 υπάλληλοι για μια δουλειά που μπορεί να κάνει ένας. Εκεί που όλοι είναι διευθυντές, χωρίς αντικείμενο και χωρίς υφιστάμενους. Εκεί που συνεχίζουν να καπνίζουν, παρά την απαγόρευση. Εκεί που άκουσα το ιστορικό και επί λέξει: «Kαλά, αν είχα τώρα εδώ κόσμο, θα σε έβριζα που δεν έχεις έτοιμους τους κωδικούς δραστηριότητας»!
Και αναρωτιέμαι. Εντέλει θα πληρώσει κανείς από εκείνους που έκλεψαν? Ή απλά θα τα σπρώξουμε πάλι όλα κάτω από το χαλί, ως συνήθως? Θα συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν οι μεγαλογιατροί και οι μεγαλοδικηγόροι, που λαμβάνουν αμοιβές 30 και 40 χιλιάδες ευρώ και κόβουν αποδείξεις για 10? Και, ναι, είναι πραγματικό γεγονός και αυτό. Θα συνεχίσουν να βγαίνουν στη φόρα αμύθητες περιουσίες σε κινητά και ακίνητα, πρώην υπουργών, πολιτικών και στελεχών? Εκείνοι θα συνεχίζουν τη ζωή τους ανενόχλητοι? Θα συνεχίσουν τα ταξιδάκια τους στη Μύκονο και το Abu Dhabi –που είναι το νέο Dubai?
Ό,τι δεν ακούγεται, δεν σημαίνει ότι δεν έχει γίνει. Και αυτό το κράτος εξακολουθεί να ζει την πολιτική σήψη, πάρα τις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων δυστυχώς μόνο. Πως θα ξεριζωθεί άραγε αυτό το «ήθος»? Αναμένουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.