Είμαστε όλοι ίσοι;

Δημοσίευση στην ειδησεογραφική εφημερίδα http://www.statesmen.gr/

Βλέποντας τον Στρος Καν διαρκώς στην τηλεόραση αναρωτιέμαι. Φυσικά και δεν είμαστε όλοι ίσοι. Γιατί αν ήμασταν, η κοινωνία –η παγκόσμια κοινωνία- δε θα λειτουργούσε έτσι όπως λειτουργεί. Φυσικά και υπάρχουν χώρες, πολιτικοί, επιστήμονες, καλλιτέχνες που κινούνται σε άλλη σφαίρα. Δεν έχει σημασία αν είναι ανώτερη ή κατώτερη. Έχει σημασία ότι κινούνται σε διαφορετική σφαίρα.

Πως μπορείς να συγκρίνεις τον Αϊνστάιν με τον μαθηματικό του Γυμνασίου σου; Πως μπορείς να συγκρίνεις τον Μιχαήλ Άγγελο με ένα ζωγράφο που τραβά πολύχρωμες γραμμές και τις ονομάζει τέχνη; Πως μπορείς να συγκρίνεις τον Ελύτη με κάποιον που σκαρώνει μαντινάδες; Πως μπορείς να συγκρίνεις τον Γενικό Διευθυντή του Παγκόσμιου Νομισματικού Ταμείου, που έχει σχεδιάσει εκατοντάδες οικονομικά πλάνα και εφαρμόσει ισάριθμες πολιτικές παγκοσμίως, με έναν πρώην ή νυν Yπουργό οικονομικών της Ελλάδας, λόγου χάρη; (!)

Η απάντηση είναι ότι δεν μπορείς. Νομικώς και υποθετικά μιλώντας είναι όλοι ίσοι. Αλλά ουσιαστικά είναι; Ο πρώην διευθυντής του ΔΝΤ κατηγορείται για απόπειρα βιασμού από μια καμαριέρα. Δεν εξετάζω αν είναι αλήθεια ή ψέματα. Και η αλήθεια είναι ότι δεν μας ενδιαφέρει και πολύ. Η απόφαση της προφυλάκισης όμως μιας διεθνώς γνωστής προσωπικότητας μπορεί να χαρακτηριζόταν έως και γελοία. Η προφυλάκιση αποφασίζεται όταν υπάρχει κίνδυνος εξόδου του κατηγορούμενου από τη χώρα ή σε περίπτωση που ο δικαστής είναι πεπεισμένος ότι ο εν δυνάμει κατηγορούμενος θα διαπράξει και πάλι κακουργηματική πράξη σε περίπτωση που αφεθεί ελεύθερος μέχρι τη δίκη.

Και το ερώτημα παραμένει. Είναι δυνατόν ο Γενικός –ή έστω πρώην- Διευθυντής του ΔΝΤ, μετά από αυτόν τον διασυρμό να προσπαθούσε να φύγει από τη χώρα; Με ποιον τρόπο; Φορώντας περούκα και βάζοντας φούστα; Είναι δυνατόν μετά από τη δημοσίευση των φωτογραφιών και του βίντεο της σύλληψής του να υπήρχε τρόπος να εξαφανιστεί από προσώπου γης; Είναι, τέλος, δυνατόν μετά από ότι έγινε ή δεν έγινε, να προσπαθούσε να ξανακάνει το ίδιο;

Συνεπώς, η δικαστίνα της υπόθεσης τι ακριβώς σκεφτόταν όταν αρνιόταν την εγγύηση και αποφάσιζε ότι υπήρχε ο κίνδυνος εξόδου του Στρος Καν από τη χώρα, οδηγώντας τον στη φυλακή; Και με τι δικαίωμα δημοσιοποιήθηκε όλο αυτό το συμβάν, χωρίς καν να έχει αποδειχτεί ότι είναι αλήθεια; Έχουν άδικο οι Γάλλοι που βροντοφωνάζουν ότι δεν μπορεί ένας άνθρωπος –και μάλιστα τέτοιου βεληνεκούς- να διασύρεται έτσι, από τη στιγμή που δεν έχει κατατεθεί ακόμα κανένα βάσιμο στοιχείο ούτε εναντίον, ίσως ούτε και υπέρ του, παρά της καταγγελίας μιας γυναίκας; Η απόφαση προφυλάκισης ενός ανθρώπου είναι ιδιαιτέρως βαρύνουσα. Δεν μπορείς να στερείς την ελευθερία ενός ανθρώπου που δεν έχει αποδειχθεί ένοχος. Επίσης, δεν μπορείς να διασύρεις την προσωπικότητα και την υπόσταση ενός ανθρώπου, νομίζοντας ότι έτσι απονέμεις δικαιοσύνη.

Το σίγουρο είναι ότι συνήθως ποτέ δεν βλέπουμε την αθώωση κανενός από όλους εκείνους που έχουν κατηγορηθεί ή ακόμα και προφυλακιστεί αδίκως. Δηλαδή να υποθέσουμε ότι η αθώωση δεν «πουλάει», όσο πουλάει η κατηγορία; Μάλλον…