Σκέψεις ατάκτως ειρημένες… (Δημοσίευση στην εφημερίδα Greek News 27/05/2010)

Είναι τόσες πολλές οι παγκόσμιες προσλαμβάνουσες τον τελευταίο καιρό, που μερικές φορές αδυνατούμε όχι μόνο να απορροφήσουμε τα γεγονότα, τις ρίζες, τα αποτελέσματα και τις επιπλοκές τους, αλλά ακόμα και να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Θα επιχειρήσω μια ιδιαίτερη, αδόμητη βόλτα σε εθνικά και παγκόσμια γεγονότα, κάποια εκ των οποίων είτε αδυνατώ να αναλύσω είτε αρνούμαι να αναλύσω είτε η ανάλυσή τους χρήζει στοιχείων (οικονομικών και στατιστικών), τα οποία δεν έχω στην παρούσα στη διάθεσή μου.

Η Ελλάδα τρικλίζει. Εν όψει της αυριανής απεργίας, φοβάμαι πάλι ότι θα έχουμε έκτροπα. Προσεύχομαι παρόλα αυτά ότι δεν θα έχουμε επανάληψη της μαύρης εκείνης Πέμπτης, όταν 3 νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της επίθεσης με τις μολότοφ στην τράπεζα (παρεμπιπτόντως ο Βγενόπουλος ανακοίνωσε ότι δεν θα ξανανοίξει το υποκατάστημα της Σταδίου, όπου πέθαναν τα τρία παιδιά). Ξέσπασε το σκάνδαλο με τον Βοσκόπουλο, γνωστό και μη εξαιρετέο σύζυγο της υφυπουργού Άντζελας Γκερέκου, ο οποίος χρωστά στην εφορία 5.5 εκατομμύρια ευρώ. Είναι ντροπή να κυκλοφορούν και να εργάζονται εφοριακοί και δικασταί οι οποίοι τραβολογούν τέτοιου είδους υποθέσεις εδώ και 17 χρόνια (και, από ότι μάθαμε στις ειδήσεις, και για μεγαλύτερα ακόμα χρονικά διαστήματα), δίνουν ελαφρά τη καρδία φορολογικές ενημερότητες και συγκαλύπτουν, εκτός από το να συνεργούν, σε τέτοιου είδους παράνομες πράξεις. Διότι υπήρχε λόγος που ο κύριος Βοσκόπουλος επί σειρά ετών ελάμβανε πρόστιμα από την εφορία. Γιατί πολύ απλά δεν εξέδιδε αποδείξεις παροχής υπηρεσιών. Από την άλλη βέβαια, κόβονται οι συντάξεις των ηλικιωμένων και προσωποκρατούνται εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, γιατί εξέδωσαν μια ακάλυπτη επιταγή της τάξης των 2.000€… αλλά έτσι είναι αυτά. Δύο μέτρα και 32 σταθμά.

Σειρά σκανδάλων βγαίνουν στην επιφάνεια. Εκτός από τους διαβόητους γιατρούς του Κολωνακίου, που δήλωναν εισόδημα 10.000€ (πρόκειται για κακόγουστο ανέκδοτο), κατόπιν είδε το φως της δημοσιότητας μια ακόμα καταγγελία. Ομάδα γιατρών ελάμβανε μίζες για να προωθεί ορθοπεδικά είδη συγκεκριμένης εταιρείας. Τι έκπληξη! Φυσικά, παρόμοια σκάνδαλα δεν αφορούν μόνο το επάγγελμα του γιατρού, αλλά και του δικηγόρου, του συμβολαιογράφου και πολλών ακόμα, οι οποίοι είτε δεν έκοβαν ΠΟΤΕ αποδείξεις είτε τους έδινες 200€ και σου έκοβαν απόδειξη για 100. Μετά έχεις και τους ταξιτζήδες οι οποίοι διαμαρτύρονται για την υποχρέωση έκδοσης αποδείξεων. Στην Αμερική δηλαδή που οι ταξιτζήδες κόβουν αποδείξεις σε κάθε πελάτη ανεξαιρέτως και για οποιοδήποτε ποσό, είναι χαζοί και αφελείς.

Το σίριαλ της Siemens και του Βατοπεδίου συνεχίζει ακάθεκτο με τις δήθεν -αρχίζω να πιστεύω- ελεγκτικές επιτροπές, στις οποίες όσοι μέχρι τώρα έχουν καταθέσει, δηλώνουν ότι «δεν γνώριζα τίποτε!»… «εγώ δεν είδα ποτέ τον Εφραίμ»… «Ποιος είναι ο κύριος Ρουσόπουλος; Μόνο στις ειδήσεις τον έβλεπα». Μα είμεθα σοβαροί; Κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι άνθρωποι που πλούτισαν εις βάρος του ελληνικού κράτους; Κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι αυτοί που έπαιρναν μίζες εκατομμυρίων, έχτισαν βίλλες και αγόρασαν κότερα για να κάνουν τις βόλτες τους στη Μεσόγειο;

Την προηγούμενη βδομάδα βούιξαν και πάλι οι εφημερίδες με την σκανδαλώδη αγορά μεζονέτας στην περιοχή του Κολωνακίου, με υπαίθριο τζακούζι, από πρώην υπουργό πολιτισμού, που γύριζε ανά τις τουριστικές εκθέσεις παγκοσμίως κατασπαταλώντας εκατομμύρια ευρώ σε ξενοδοχεία των 5.800€ τη βραδιά! Ούτε το Burj Al Arab στο Dubai δεν στοιχίζει τόσο ακριβά. Και να ήταν ο μόνος, θα ήταν καλά. Θυμάμαι πολύ συγκεκριμένα το 2004, στο Υπουργείο Αμύνης, όταν ο απόστρατος που ανέλαβε τη θέση του Διοικητικού Διευθυντή ενός ερευνητικού κέντρου, ζήτησε την πρώτη κιόλας μέρα που ανέλαβε, προκαταβολή του μισθού του και νέα δερμάτινα σαλόνια! Από ότι γνωρίζω, τα τελευταία χρόνια το ερευνητικό αυτό κέντρο λειτουργεί με 3-4 άτομα, τα οποία έχουν παντελή έλλειψη εξειδικευμένης κατάρτισης, για να εκπληρώσουν τον σκοπό του κέντρου, ενώ όλως περιέργως δεν υφίστανται πλέον ούτε ερευνητές. Τώρα ποιος ερευνά και ποιος παρέχει συμβουλές και κάνει προτάσεις στο Υπουργείο Άμυνας, ουδείς γνωρίζει.

Πιο πρόσφατα ξέσπασε δε και νέο σκάνδαλο με το περίφημο Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής, του οποίου η λειτουργία ανεστάλη, λόγω υπέρογκων δαπανών. Τι έκπληξις και πάλι! Και ας μην ξεχνάμε την πολύπαθη Ολυμπιακή. Όταν με κάθε αλλαγή κυβέρνησης ή Υπουργού, στελέχη έμπαιναν στο «ψυγείο», πληρώνονταν κανονικά, αλλά δεν πατούσαν ποτέ το πόδι τους στο αεροδρόμιο ή τα γραφεία. Την τελευταία βδομάδα είδαν το φως της δημοσιότητας διάφορες καταγγελίες, σύμφωνα με τις οποίες αναζητούνται 350 εφοριακοί, οι οποίοι πληρώνονται κανονικά, αλλά... ως εκ θαύματος δεν έχουν καν γραφείο... πουθενά! Για να μην ασχοληθούμε με τον ΟΣΕ, που αιμορραγεί καθημερινά εκατομμύρια ευρώ.

Μετά φταίει ο κόσμος που προπηλακίζει και βρίζει όποιον πολιτικό δει στο δρόμο; Πόσα παραθυράκια, πόσες ανύπαρκτες επιτροπές, πόσοι αργόσχολοι υπάρχουν άραγε στο Δημόσιο; Αλλά είπαμε… καταπίνουμε την κάμηλο και διυλίζουμε τον κώνωπα.

Παγκοσμίως, από την άλλη, παρακολουθούμε πραγματικά με κομμένη την ανάσα τα δρώμενα σε Ευρώπη, Αμερική και Άπω Ανατολή. Το ευρώ κατρακυλά. Η Ε.Ε που έσπρωξε πακτωλό δισεκατομμυρίων ευρώ για να διασφαλίσει το κοινό νόμισμα έναντι των κερδοσκόπων, παρακολουθεί απλά την περαιτέρω κατρακύλα έναντι του δολαρίου. Η αμερικανική κυβέρνηση μηνύει τη Goldman Sachs για συνεχείς παραβιάσεις του αστικού κώδικα και εξαπάτηση του κοινού. Τώρα μάλιστα και ο Παπανδρέου ετοιμάζεται να μηνύσει την αμερικανική εταιρεία γιατί αποκαλύφθηκε νέο σκάνδαλο, που έλαβε χώρα επί εποχής Σημίτη (τι έκπληξη και πάλι), σύμφωνα με το όποιο η πτώχευση ή έστω η αδυναμία πληρωμών της Ελλάδας ήταν μια προδιαγεγραμμένη και προσυμφωνημένη πορεία, με τη συνεργία και την «στήριξη» της εν λόγω εταιρείας, αλλά και της τότε κυβέρνησης προφανώς.

Η Αμερική ανακάμπτει βέβαια σιγά-σιγά, αλλά με πολλά προβλήματα που περιστρέφονται κυρίως γύρω από τον άξονα της απασχόλησης, αλλά και του ελλείμματος. Η Αγγλία ακροβατεί και εκείνη με ένα έλλειμμα της τάξης του 114% του ΑΕΠ της! Η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία συνεχίσουν να δέχονται κερδοσκοπικές επιθέσεις, παρά τη δήθεν διασφάλιση του ευρώ. Και φυσικά έχουμε και την Τουρκία. Πολύ λάθος timing. Εδώ ο κόσμος καίγεται, ήρθε και ο Ερντογάν να σφραγίσει και τη συμφωνία για το Αιγαίο, σύμφωνα με την οποία, σε περίπτωση που ξεκινήσουν και πάλι οι γεωτρήσεις για εξόρυξη πετρελαίου, η Αμερική θα δικαιούται το 80% και Ελλάδα και Τουρκία από 20%. Όταν δε ο Παπανδρέου είπε στον Ερντογάν ότι «φοβόμαστε πως η Τουρκία θα επιτεθεί και θα καταλάβει κάποιο ελληνικό νησί, όπως έγινε με την Κύπρο» εκείνος χαμογέλασε… Σα να λέει «και που είσαι ακόμα…». Οι χειραψίες και οι εναγκαλισμοί μας μάραναν. Εδώ θα ξεπουλήσουμε και την Ακρόπολη σε λίγο, αλλά δυστυχώς εμείς οι απλοί πολίτες θα το πληροφορηθούμε κατόπιν εορτής.

Από την άλλη πλευρά του κόσμου διαβάζουμε διάφορα τραγελαφικά. Φαίνεται ότι στην Κίνα έχουν ανέβει δραματικά οι αυτοκτονίες αλλά και οι επιθέσεις σε παιδιά σε παιδικούς σταθμούς και όπως απεδείχθη τα αίτια αναζητούνται στην έξαλλη οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Η Μπανγκόγκ θυμίζει πλέον βομβαρδισμένο τοπίο, μετά τον θάνατο δεκάδων ανθρώπων και τον τραυματισμό χιλιάδων, το κίνημα «Κόκκινα Πουκάμισα» είναι πλέον εκτός ελέγχου, ενώ μόλις τυλίχτηκε στις φλόγες το Χρηματιστήριο της χώρας. Στη Ρωσία είχαμε πριν λίγο καιρό την τρομοκρατική επίθεση από τις «Μαύρες Χήρες» (εμπνευσμένοι και οι δύο τίτλοι ομολογουμένως). Ενώ ευτυχώς ο βομβιστής της Times Square βρίσκεται ήδη στη φυλακή. Η αμερικανική «δαγκάνα» δεν αστειεύεται πλέον.

Η Σομαλική πειρατεία συνεχίζει να απειλεί την παγκόσμια ναυσιπλοΐα, με τελευταίο θύμα ένα ελληνικό πλοίο με λιβεριανή σημαία. Στη Ρουμανία πραγματοποιούνται έντονες και βίαιες διαδηλώσεις για τα μέτρα λιτότητας της χώρας, την ίδια στιγμή που και στην Ισπανία ο κόσμος έχει βγει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί για τα επιπλέον μέτρα που πρόκειται να επιβάλλει ο Θαπατέρο.

Κάπου εδώ κλείνω τον αδόμητο κύκλο των σκέψεων μου. Ως νέος άνθρωπος προβληματίζομαι, απογοητεύομαι, θυμώνω, απορώ, προσπαθώ να αναλύσω και να καταλάβω. Προσπαθώ κάποιες φορές ακόμα και να φανταστώ τι παιχνίδια μπορεί να παίζονται πίσω από όλα αυτά τα διεθνή και εγχώρια γεγονότα που λαμβάνουν χώρα. Πόσα από αυτά που συμβαίνουν σε ένα κράτος και έχουν διεθνή αντίκτυπο είναι τυχαία, πόσα είναι προδιαγεγραμμένα, πόσα έχουν υποκινηθεί από τους ισχυρούς αυτού του κόσμου, πόσα έχουν αμιγώς ντόπιες ρίζες. Chances are I am never going to know. Chances are I will never fully comprehend. Chances are I am just another humble pawn, struggling to survive.