Μια αδιανόητη τραγωδία… μια δακρυσμένη Ελλάδα

Σκοτείνιασε η Ελλάδα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Με δάκρυα στα μάτια, σοκ και βαθιά θλίψη παρακολουθούμε τα γεγονότα που διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή στο κέντρο της Αθήνας. Τρεις νεκροί άνθρωποι. Τρεις αθώοι συμπολίτες μας, εργαζόμενοι, πέθαναν από ασφυξία στο υποκατάστημα της Marfin Bank στην οδό Σταδίου 23. Δύο γυναίκες, εκ των οποίων η μια ήταν 30 ετών και έγκυος 4 μηνών, και ένας άντρας δεν κατάφεραν να διαφύγουν από το φλεγόμενο κτίριο, μετά τη ρίψη βροχής μολότοφ. Τρεις άνθρωποι δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ. Τρεις νέοι άνθρωποι δεν πρόλαβαν να ζήσουν και πέθαναν δίπλα στα γραφεία τους...

Το Σύνταγμα φλέγεται. Μαζί του τα Εξάρχεια και ο χώρος γύρω από το Πολυτεχνείο.

Δύο κτίρια φλέγονται και από ότι φαίνεται έχουν καταστραφεί ολοσχερώς στις λεωφόρους Αμαλίας και Συγγρού. Δεκάδες άνθρωποι έχουν ήδη μεταφερθεί σε νοσοκομεία, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 50 προσαγωγές. Η Αθήνα μια πόλη φάντασμα και η Ελλάδα μια χώρα σε πένθος. Δεκάδες καταστήματα έχουν καταστραφεί, αυτοκίνητα έχουν καεί, αστυνομία, περιπολικά, πυροσβεστικά περιπολούν και οι γνωστές ομάδες κουκουλοφόρων, άνευ συναίσθησης και ψυχής, καταστρέφουν τα πάντα. Ήταν σίγουρο ότι με τέτοιο μένος σήμερα θα χυνόταν αίμα. Σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδίδονται αυτή τη στιγμή, έξω από την τράπεζα που τυλίχθηκε στις φλόγες έλαβε χώρα μια αδιανόητη συζήτηση. Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι βρισκόταν μπροστά την ώρα που το κτίριο της τράπεζας καιγόταν. Ένα πυροσβεστικό και αστυνομικοί ήταν έτοιμοι να επέμβουν για να απεγκλωβίσουν τους εργαζόμενους και την ώρα που πλησίαζαν, οι κουκουλοφόροι τους σταμάτησαν και μάλιστα κατέβασαν από το πυροσβεστικό τον οδηγό και τους πυροσβέστες. Όταν εκείνοι είπαν ότι υπάρχουν άνθρωποι εγκλωβισμένοι στην τράπεζα, οι κουκουλοφόροι απάντησαν: «Να καούν. Είναι υπάλληλοι μιας τράπεζας».

Η σημερινή πορεία ήταν πραγματικά συγκλονιστική με συμμετοχή τουλάχιστον 25.000 ανθρώπων• μια από τις μεγαλύτερες των τελευταίων 50 χρόνων. Μια πορεία που ξεκίνησε ειρηνικά –όπως όφειλε να είναι. Μια πορεία οργανωμένη και καλώς φρουρούμενη. Μια πορεία ανθρώπων που αναρωτιούνται γιατί πρέπει να πληρώσουν τη νύφη της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας και γιατί πρέπει να παραδοθεί η Ελλάδα άνευ όρων στα κοράκια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Η ακαδημαϊκή ερώτηση που πήγαν τα λεφτά έχει απαντηθεί εδώ και χρόνια, αλλά μόλις τώρα ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Τώρα ο κόσμος βρέθηκε vis-à-vis με τη μείωση των μισθών, των δεδουλευμένων και των συντάξεών τους. Τώρα ο κόσμος κατανόησε ότι όλα αυτά τα χρόνια που κάποιοι έτρωγαν, όλα αυτά τα χρόνια που ο δημόσιος τομέας διογκωνόταν, όλα αυτά τα χρόνια που το δημόσιο χρήμα κατασπαταλείτο, κάποιος κάποτε θα πλήρωνε τη νύφη.

Οι χειρότεροι φόβοι μας βγήκαν αληθινοί και εικάζω δυστυχώς ότι όλα αυτά που έλαβαν χώρα σήμερα θα είναι μόνο η αρχή. Έχουμε παράδοση άλλωστε στις βίαιες και αιματηρές εξεγέρσεις. Η διαφορά αυτή τη φορά είναι ότι ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά τους ενόχους. Ο κόσμος ξέρει πολύ καλά ποιος έφαγε και ποιος έτρωγε εδώ και χρόνια. Ο κόσμος ξέρει ποιοι έφαγαν εκατομμύρια από τις αποταμιεύσεις των πολιτών στο χρηματιστήριο, ποιοι έφαγαν εκατομμύρια στο Βατοπέδι και ποιοι έχτιζαν βίλες και κυκλοφορούσαν με 20μετρα ιστιοφόρα. Ο κόσμος ξέρει, γι’ αυτό αντιδρά…

Ο πρωθυπουργός μιλά αυτή τη στιγμή στη Βουλή, η οποία είναι κατά το 85% πλήρης βουλευτών, από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ και λιγότερο του ΚΚΕ. Πριν από περίπου μία ώρα έλαβε χώρα μια εντονότατη αντιπαράθεση μεταξύ του προέδρου του ΛΑΟΣ, Γιώργου Καρατζαφέρη, και της προέδρου του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα. Σε δικαιολογημένο ίσως παραλήρημα, ο κ. Καρατζαφέρης ρώτησε την κ. Παπαρήγα: «Ξεκαθαρίστε τη θέση σας! Το ΠΑΜΕ φώναζε πριν από λίγο ‘ΚΑΨΤΕ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΡΑ’». Η Παπαρήγα απάντησε σε εξίσου έντονο τόνο… απλά δε γνωρίζουμε που ακριβώς στηριζόταν, αφού το ΠΑΜΕ είναι η συνδικαλιστική φωνή του ΚΚΕ. Και ο νοών νοείτο… Μόλις έληξε και η σύντομη ομιλία του Αντώνη Σαμαρά, σε διαφορετικό τόνο από ότι εκείνη του πρωθυπουργού. Σε τόνο ομοψυχίας και πιο επικεντρωμένου στα σημερινά γεγονότα.

Αυτές οι στιγμές θυμίζουν έντονα τις εξεγέρσεις των φοιτητών του Δεκέμβρη του 2008 και του 2009. Θυμίζουν στιγμές που θέλαμε να βάλουμε πίσω μας, που θέλαμε να ξεχάσουμε. Ναι, στη Δημοκρατία υπάρχει χώρος και για πορείες και για διαδηλώσεις και για απεργίες. Δεν υπάρχει όμως απολύτως κανένας χώρος για τέτοια βία και μάλιστα εκτοξευόμενη σε αθώους ανθρώπους. Δεν υπάρχει ούτε εκατοστό ανοχής για τους δολοφόνους.

Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα? Που βαδίζει η χώρα? Οικονομικά, γεωγραφικά, κοινωνικά, δημογραφικά και πολιτικά? Οικονομικά έχουμε το υπέρογκο χρέος, την αδυναμία –άνευ βοήθειας- πληρωμών μισθών και συντάξεων, σχεδόν μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης και ένα διάτρητο δημοσιονομικό σύστημα. Γεωγραφικά περιτριγυριζόμαστε από κοράκια, ξεκινώντας από τους Τούρκους που περνοδιαβαίνουν στο Αιγαίο και διεκδικούν νησιά και εδάφη στη Βόρεια Ελλάδα. Οι Σκοπιανοί που δηλώνουν Μακεδόνες και είναι έτοιμοι για κάθοδο ακόμα και στη Θεσσαλονίκη, εικόνες της οποίας βρίσκονται στα χαρτονομίσματά τους. Ακόμα και οι Γερμανοί που ονειρεύονται την Ακρόπολη, την Κέρκυρα και τις ακατοίκητες βραχονησίδες. Η κοινωνική κατάσταση κρίνεται ανεξέλεγκτη. Με ανθρώπους που αρνούνται να πληρώσουν τα σπασμένα. Με ανθρώπους που δεν αντέχουν άλλο να πληρώνονται 500 και 600 ευρώ και να βλέπουν τις τιμές των προϊόντων να εκτοξεύονται στα ύψη, σε συνδυασμό με το ΦΠΑ στο 21 και κατόπιν στο 23%. Δεν αντέχουν να βλέπουν τους πολιτικούς, πρώην και νυν, να γλεντοκοπάνε, ενώ οι ίδιοι καλούνται να ζήσουν με τα μισά σχεδόν από όσα ζούσαν μέχρι τώρα. Η δημογραφική κατάσταση της χώρας είναι εξίσου τραγική, αφού οι Έλληνες πια δεν γεννούν και η μετανάστευση –παράνομη και μη- είναι πλέον αθρόα και από διάφορα κράτη του κόσμου. Το αστείο είναι ότι όλοι οι ξένοι γεννάνε. Σε λίγο η Ελλάδα θα είναι σίγουρα η χώρα των μεταναστών και όχι των Ελλήνων. Πολιτικά… το κερασάκι στην τούρτα. Από τη δεκαετία του ’80 και μετά η πλήρης διαφθορά, ρουσφετολόι και σπατάλες άνευ προηγουμένου από αμφότερα τα δύο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία. Κανείς βρε δε βρέθηκε να ενδιαφερθεί γι’ αυτόν τον τόπο? Κανείς δε βρέθηκε να βάλει μια τάξη? Κανείς δε βρέθηκε να βάλει το Εμείς πάνω από το Εγώ και οι Δικοί μου? Κανείς? Ντροπή. Ντροπή και στους 300. Νυν και πρώην. Ντροπή σ’ αυτούς που μας γονάτισαν. Ντροπή σε αυτούς που δεν έβαλαν τη χώρα τους πάνω από τη τσέπη και την καρέκλα τους. Ντροπή στους κλέφτες. Ντροπή στους καταδότες…