Η παρεξηγημένη θεωρία του χάους

Δημοσίευση στην εφημερίδα Greek News http://www.greeknewsonline.com/

Είναι τώρα μήνες που ακούμε την καραμέλα «χάος στην Ελλάδα» και αυτή η καραμέλα προέρχεται από άσχετους ξένους και ΜΜΕ που δεν έχουν ιδέα γι’ αυτά που συμβαίνουν στη χώρα, αλλά έχουν ξαφνικά αποκτήσει το δικαίωμα γνώμης και κριτικής. Θα μου πείτε, εμείς τους το δώσαμε. Σωστό κι αυτό. Δεν αποτελεί δικαιολογία όμως. Τις προάλλες εξηγούσα σε μία φίλη Αμερικανίδα ότι βγήκαν 7 κόμματα στη Βουλή και ότι μάλλον θα έχουμε επαναληπτικές εκλογές. Παρά το ότι δεν πρόκειται για τυχαίο ή αμόρφωτο άτομο, αλλά για άνθρωπο που έχει σπουδάσει Διεθνείς Σχέσεις και δουλεύει σε υψηλό πόστο στον τομέα του Law Enforcement στην Αμερική, μου είπε: «έχετε χάος στην Ελλάδα, γι’ αυτό βγήκαν 7 κόμματα».

Λυπάμαι για δύο πράγματα, λοιπόν. Με πόση βιασύνη και ζήλο οι αγνοούντες αφορίζουν έναν τόπο. Και το δεύτερο είναι για την εικόνα που έχουν δημιουργήσει για την Ελλάδα τα ξένα ΜΜΕ –με τη δική μας «βοήθεια» βέβαια. Γιατί είναι πραγματικά αδύνατο για έναν άνθρωπο που επισκέπτεται για 2 ημέρες τη χώρα –ένας δημοσιογράφος λόγου χάρη- ξαφνικά να γνωρίζει πως αυτή λειτουργεί, αν είναι χαοτική –στα μάτια του-, αν δε δουλεύει τίποτα, αν όλοι κάθονται και αν δεν υπάρχει τάξη ή ασφάλεια. Και είναι τόσο λάθος να κρίνεις χωρίς να γνωρίζεις, εκτός του ότι η άγνοια είναι επικίνδυνη.

Για όλους εκείνους, λοιπόν, που δεν ζουν εδώ, αλλά μόνο να φανταστούν μπορούν, με τη βοήθεια των καναλιών και των αποσπασματικών εικόνων που βλέπουν στις ειδήσεις, τα πράγματα έχουν ως εξής. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα χάος. Ο κόσμος συνεχίζει να πηγαίνει στις δουλειές του το πρωί, να βγαίνει έξω, όσο μπορεί, να πηγαίνει για μπάνιο το σαββατοκύριακο, να διασκεδάζει, να γελά, να προβληματίζεται και να προσπαθεί. Εξακολουθεί να προγραμματίζει τις διακοπές του –έστω και για λιγότερες μέρες-, εξακολουθεί να γυρεύει το καλύτερο για εκείνον και την οικογένειά του. Οι παραλίες της Αναβύσσου και της Σαρωνίδας ήταν υπεργεμάτες το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και οι ταβέρνες επίσης γεμάτες. Οι ψαγμένες ταβέρνες. Όχι εκείνες που πουλάνε θέα και μαρίδα με 10 ευρώ. Αυτά σίγουρα τελείωσαν. Οι ψαγμένοι έχουν μεγάλες μερίδες, έχουν κόψει τις τιμές, έχουν κάνει ειδικά μενού. Γιατί έτσι πρέπει να λειτουργεί ο σωστός επιχειρηματίας. Να είναι ευέλικτος. Γιατί κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι τα πράγματα άλλαξαν.

Ωστόσο και παρά την κάκιστη προπαγάνδα, αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι ότι στην Αθήνα υπάρχουν πολλοί τουρίστες. Δεν ξέρω τι λένε στα κανάλια –πολλές ειδήσεις είναι διαστρεβλωμένες τον τελευταίο καιρό-, πάντως έχω δει πολλούς Ισπανούς, πολλούς Αμερικανούς –υπέρ-χαμογελαστούς-, αλλά και Βρετανούς. Και επειδή έχω την τάση να βοηθώ, όταν βλέπω κάποιον με ένα χάρτη στο χέρι, έχει τύχει να μιλήσω με πολλούς από αυτούς, οι οποίοι είναι και ευδιάθετοι και χαμογελαστοί και ούτε κοιτάνε περίεργα ή καχύποπτα. Και νιώθω κατά κάποιον τρόπο ευγνωμοσύνη, γιατί παρά την κακή προπαγάνδα και την τρομοκρατία των μεγάλων τουριστικών πρακτόρων του τύπου «πάρτε περισσότερα λεφτά μαζί, γιατί θα γυρίσουν στη δραχμή», οι ξένοι δεν μπορούν να κρατηθούν μακριά από την Ακρόπολη, τον καταγάλανο ουρανό, τον καλύτερο καιρό του κόσμου, την Πλάκα, τον Λυκαβηττό, τα υπαίθρια καφενεδάκια του Θησείου, το Σούνιο και φυσικά τις παραλίες της Αττικής. Και αυτό αποδεικνύει πολλά. Βέβαια, διάβαζα προχθές στην Καθημερινή, ότι κάποιοι ξένοι ρωτάνε «έχετε φαγητό, υπάρχει ρεύμα, θα βρούμε βενζίνη;» και έτσι μπορώ μόνο να διανοηθώ τι σαχλαμάρες γράφουν και λένε στα κανάλια τους. Αλλά όταν τους διαβεβαιώνεται ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα –τουλάχιστον ακόμα- συνεχίζουν κανονικά με τις κρατήσεις τους.

Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον. Μπορεί να έρθει μέρα που δεν θα έχουμε ρεύμα. Ή δεν θα έχουμε βενζίνη. Αλλά αυτό δεν το ξέρει κανείς για τη χώρα του. Ναι, η εγκληματικότητα έχει ανέβει κατακόρυφα. Αυτό είναι αλήθεια. Και δεν είναι γιατί δεν υπάρχει αστυνόμευση. Είναι γιατί οι κλέφτες, εκτός από θρασύδειλοι, που ξυλοκοπούν ηλικιωμένους, βρίσκονται σε ύστατη απόγνωση και για να πάρουν μερικά ευρώ, μπορεί και να σκοτώσουν. Αλλά αν μπορεί έστω και ένας να μου ονομάσει μία μεγαλούπολη, όπου όλα είναι εν τάξει, όπου δεν φοβάσαι να κυκλοφορήσεις αργά μόνος σου, όπου δεν υπάρχουν πορτοφολάδες, κλέφτες, ναρκομανείς ή και δολοφόνοι, θα τον παραδεχτώ. Ναι, δυστυχώς οι ημέρες που περπατάγαμε ανέμελοι στους δρόμους στις 3 τη νύχτα έχουν περάσει –μάλλον ανεπιστρεπτί. Ναι, οι ημέρες που ίσως κάποιοι άφηναν τις πόρτες ξεκλείδωτες, έχουν επίσης περάσει. Αν και από ότι μου λένε φίλοι που ζουν στη βόρεια Ελλάδα, αυτό παίζει ακόμα. Στην Αθήνα πάντως, μόνο τάφρους με κροκοδείλους δεν έχουμε ανοίξει έξω από τις πόρτες-φρούρια των σπιτιών μας. Αλλά μήπως στην Αμερική ο κάθε ιδιοκτήτης σπιτιού δεν έχει 50 κλειδαριές στην εξώπορτά του; Και όχι τώρα… από ανέκαθεν!

Το θέμα είναι το εξής. Τον τελευταίο καιρό –και εννοώ τα τελευταία δύο χρόνια- βλέπουμε μία πραγματικά δριμεία επίθεση στην Ελλάδα, από πολλές πλευρές. Και δεν είναι θέμα ευρώ-δραχμή, εντός-εκτός ΕΕ, οι φοροφυγάδες και οι τεμπέληδες. Βλέπουμε μία οργανωμένη διαστρέβλωση της κατάστασης από τα ξένα μέσα ενημέρωσης και ίσως αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Από την άλλη, όπως είπε και ο Αναστασιάδης στο Πρώτο Θέμα της περασμένης Κυριακής, «μάλλον τους ενοχλούμε και αυτό είναι καλό»! Το αστείο είναι ότι όλοι αυτοί οι δήθεν ειδήμονες του ΔΝΤ, της ΕΕ, της ΚΕΤ κ.λπ. δεν έχουν ούτε καν συνεννοηθεί μεταξύ τους, πριν κάνουν δηλώσεις, γιατί ο καθείς λέει το μακρύ του και το κοντό του. Μία η ΕΕ έχει κάνει τις απαραίτητες δοκιμές και κινήσεις για να είναι έτοιμη για μία ενδεχόμενη έξοδο και μία ότι έτσι και φύγει η Ελλάδα από το ευρώ θα καταρρεύσει το σύμπαν –σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τι να πρωτοπιστέψει κανείς και τι να πρωτοδιαβάσει όμως;

Οι πολιτικοί από την άλλη παίζουν σε άλλο ταμπλό. Δεν ισχυρίζομαι πλέον ότι δεν ξέρουν τι συμβαίνει. Μετά τις εκλογές του Μάη κατάλαβαν τι γίνεται. Γι’ αυτό και είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο πολιτικός χάρτης της χώρας έχει αλλάξει άρδην. Δεν ξέρω ποιος θα συνάψει συμμαχία με ποιον. Δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Αυτό που ξέρω είναι ότι όσο γελοία και επικίνδυνα άτομα σαν τη Λαγκάρντ βρίσκονται στο τιμόνι ενός παγκόσμιου οργανισμού, τα πράγματα δεν θα κυλήσουν ομαλά. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην Ελλάδα. Το αστείο είναι ότι κάποτε μας πείραζε ο Στρος Καν. Ποιος αλήθεια όμως ενδιαφέρεται για ροζ περιπέτειες, όταν το ίδιο το άτομο μπορεί να ελέγχει τις δηλώσεις του και δεν ξεστομίζει μπαρούφες όπως «η Ελλάδα πρέπει να γίνει Λετονία» ή «λυπάμαι τα παιδιά του Νίγηρα και όχι της Ελλάδας»; Η Λαγκάρντ έχει ξεφύγει εντελώς, από πολλές απόψεις. Δεν είναι μόνο τα προκλητικά της κοσμήματα, ενδύματα και υποδήματα. Δεν είναι το μόνιμο και γελοίο μαύρισμα. Δεν είναι μόνο οι ανόητες δηλώσεις. Είναι και το ότι με απολαβές ύψους περίπου 400.000 ευρώ δεν πληρώνει απολύτως κανέναν φόρο. Χώρια από τα διάφορα που έχουν ακουστεί για την προσωπική της ζωή.

Το bottom line είναι το εξής. Όπως έγραψε και ο Νίκος Αλιάγας, ο ελληνικός ήλιος δεν περνά απολύτως καμία κρίση. Τα νησιά μας παραμένουν οι πιο μαγευτικοί προορισμοί του κόσμου. Η σμαραγδένια θάλασσα εξακολουθεί να λαμπυρίζει κάτω από τον καυτό αιγαιοπελαγίτικο ήλιο. Το χταπόδι στα κάρβουνα εξακολουθεί να είναι θεσπέσιο με τη συντροφιά του παγωμένου ούζου. Η Ακρόπολη εξακολουθεί να αποτελεί κορυφαίο μνημείο αρχιτεκτονικής και φυσικά ανέγγιχτης στον χρόνο μεγαλοπρέπειας. How do ya like them apples, Madame Lagarde?