Σε απατηλούς ρυθμούς άλλων εποχών

Δημοσίευση εφημερίδα Greek News @www.greeknewsonline.com

Μετά τις τρελές τιμές ξενοδοχείων που άκουσα το καλοκαίρι για τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο -στην Ελλάδα πάντα-, το σοκ συνεχίστηκε κατά τον μήνα Οκτώβριο, όσο παράλογο κι αν ακούγεται. Το προηγούμενο σαββατοκύριακο φιλοξενούσα μια φίλη Αμερικανίδα, την οποία και σκέφτηκα να ξεναγήσω σε κάποια παραλιακή πόλη ή σε κοντινό νησί. Φευ, κατέστη αδύνατον, καθότι οι τιμές που άκουσα θα εξαγρίωναν ακόμα και αποθανόντα!

Πρώτη «στάση» η Κέα. Τιμή 5άστερου για σαββατοκύριακο 6-7 Οκτωβρίου 190 ευρώ! Δεύτερη στάση το μοναδικό 5άστερο στην πόλη του Λουτρακίου. Τιμή ειδικής προσφοράς 139 ευρώ με ημιδιατροφή. Τρίτη στάση 5άστερο στην Παλαιά Φώκαια. Τιμές μοναδικής προσφοράς στα 165 ευρώ με θέα στη θάλασσα και 135 με θέα στα βουνά των Ιμαλαΐων… όχι λάθος… σε κάτι λόφους από πίσω. Και τέλος το κερασάκι στην τούρτα. Το πανέμορφο και exclusive 5άστερο στο Σούνιο. Για το συγκεκριμένο σαββατοκύριακο υπήρχε μόνο ένα είδος βίλας διαθέσιμο, στη μοναδική τιμή των 533 ευρώ ημερησίως. Το μόνο σχετικά λογικό που άκουσα ήταν ένα υπέροχο ξενοδοχείο στο Ναύπλιο –λίγο έξω από την πόλη-, το οποίο έδινε το standard δίκλινο με 80 ευρώ. Αλλά ποιος οδηγεί 145 χιλιόμετρα με τέτοιες τιμές στη βενζίνη;

Πραγματικά απόρησα με αυτά που άκουσα, για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί αναρωτήθηκα για το τι τιμές είχαν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο τα συγκεκριμένα ξενοδοχεία και δεύτερον για το αν υπήρχαν πελάτες που θα ήταν διατεθειμένοι να τις πληρώσουν, εν μέσω φθινοπώρου. Δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία ότι επρόκειτο για πανέμορφα ξενοδοχεία, σε εξαίσιες τοποθεσίες και με μαγευτική θέα και παροχές. Αλλά δεν είναι πασίδηλον ότι έχει χαθεί εντελώς η μπάλα; Γιατί τέτοια εποχή να χρεώνεις 190 ευρώ τη νύχτα; Και βασικά τι ακριβώς θεωρείς ότι αξίζει 190 ευρώ; Αν ήταν να τιμολογούμε τη θέα στην Ελλάδα, τότε όλα τα ξενοδοχεία έπρεπε να χρεώνουν πάνω από 5.000.000 ευρώ ανά διανυκτέρευση, γιατί αυτό το μοναδικό οικοπεδάκι, εδώ στην άκρη της Μεσογείου, δεν συγκρίνεται με καμία Καραϊβική, με κανέναν Ειρηνικό και με κανέναν Ινδικό Ωκεανό. Είναι απλό.

Αποφασίσαμε λοιπόν να επιλέξουμε ένα «ταπεινό» ξενοδοχείο μεταξύ Σαρωνίδας και Αναβύσσου, με εξαίσια θέα επάνω στη θάλασσα, άνετα δωμάτια και εύκολη πρόσβαση από την Αθήνα. Και όλα αυτά στην τιμή των 50 ευρώ. Γιατί υπάρχουν apparently και ξενοδόχοι που έχουν συναίσθηση της εποχής.

Η θάλασσα του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου στην Ελλάδα είναι απλά μαγική. Το νερό έχει την τέλεια θερμοκρασία, είναι πεντακάθαρο και οι παραλίες μισοάδειες. Η αύρα φυσά απαλά. Δεν ακούς παιδάκια, ούτε ενοχλητικές ρακέτες και μπορείς να κολυμπήσεις άνετα. Η άμμος είναι θερμή και ο ήλιος καυτός, προσδίδοντας ένα σχεδόν απόκοσμο χρώμα στο νερό, ειδικά μετά τις 3 το μεσημέρι. Κάτι μεταξύ μπλε, ασημί και χρυσού. Τα βράχια καθρεφτίζουν τη θέρμη και η απόλυτη ηρεμία του τοπίου σε συναρπάζει. Δεν έχει σημασία που βρίσκεσαι. Όπου κι αν είσαι, είναι ακριβώς το ίδιο. 

Και ύστερα, κάπου εκεί κοντά, είναι ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Σε απόσταση μόλις 9 χιλιομέτρων από την τεράστια αμμουδιά της Παλαιάς Φώκαιας και μετά από αμέτρητους δαντελωτούς κολπίσκους με σμαραγδένια νερά. Ξεπροβάλλει μεγαλοπρεπής, κάτω από τις εκτυφλωτικές ακτίνες του ήλιου, αγέρωχος, επιβλητικός και αφοπλιστικά μαγευτικός. Αυτοί οι 14 κίονες που έχουν απομείνει, είναι αρκετοί για να σε ταξιδέψουν στο 440 π.Χ., όταν δηλαδή ολοκληρώθηκε η ανέγερσή του. Η απόλυτη ηρεμία του τοπίου, η αέναη αύρα που περνά μέσα από τις αρχαίες κολώνες, οι ιερές πέτρες και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου δεν μπορούν παρά να μαγέψουν όποιον έχει την τύχη και το προνόμιο να βρίσκεται εκεί. Για τη φίλη μου και τους τουρίστες, απλά τύχη. Για μένα, που ζω μόλις 40 λεπτά από εκεί, απλά προνόμιο.

Γιατί όπως και να ΄χει, πώς να συγκρίνεις αυτόν τον εξαίσιο καιρό, με την υγρή λάσπη της Καραϊβικής; Πώς να συγκρίνεις αυτό το κρυστάλλινο και αναζωογονητικό νερό με τη χλιαρή και στολισμένη με καρχαρίες θάλασσα του Ινδικού; Πώς να συγκρίνεις τη χωριάτικη και το ούζο, με τις μπυρίτσες και τα spring rolls; Ε δεν συγκρίνονται. Είναι απλό και συνάμα αδιαμφισβήτητο, ότι αυτό το οικοπεδο, ανάμεσα σε Τούρκους –που ονειρεύονται ελεύθερο Αιγαίο-, σε Σκοπιανούς –που ονειρεύονται τον Αλέξανδρο ως προπάππου τους- και Γερμανούς –που απλά ονειρεύονται αυτό που δε θα χουν ποτέ (και εννοώ τη λεβεντιά και την περηφάνια των Ελλήνων)- είναι ολόκληρο ένα μνημείο μοναδικής φυσικής ομορφιάς και πολιτισμού. Ένα μέρος που τα συνδυάζει όλα. Πολιτισμό, ήλιο, θάλασσα, βουνά, ποτάμια, φαράγγια, καταρράκτες, νησιά, ιστορία, κουζίνα και καλή φιλοξενία.

Το μόνο, λοιπόν, που απομένει είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι –και εννοώ όλοι- ότι αυτό που μετρά είναι αυτό που αντέχει στο χρόνο. Και όχι το τι θα κερδίσουμε σήμερα και αύριο. Δεν μετρά το να βγάλουμε κάτι για μία μέρα. Μετρά, τι μπορούμε να βγάζουμε διαρκώς και εις βάθος χρόνου. Αυτή η χώρα δεν πρόκειται να χάσει ούτε τη θέα, ούτε τον καιρό, ούτε τον πολιτισμό της. Ποτέ. Δεν υπάρχει λοιπόν απολύτως κανένας λόγος να χρεώνουμε τον κόσμο που θέλει να έρχεται και να απολαμβάνει αυτό το μοναδικό τοπίο με 533 ευρώ τη νύχτα, ούτε καν με επιχείρημα τη θέα στο ναό του Ποσειδώνα. Δεν υπάρχει λόγος να προσπαθούμε να βγάλουμε τα σπασμένα από όποιον «άτυχο» αποφασίσει να έρθει στην Ελλάδα και αυτό ισχύει όχι μόνο για τον Οκτώβριο, αλλά και για τους μήνες του καλοκαιριού. Ο τουρίστας και ο επισκέπτης δεν είναι βορά, αλλά δυστυχώς έτσι ακριβώς αντιμετωπίζονται. Γιατί δηλαδή στη Σικελία και την Κόστα ντελ Σολ τα ξενοδοχεία τον Αύγουστο κοστίζουν το πολύ μέχρι 100 ευρώ με ημιδιατροφή; Γιατί ο καφές στην Πορτογαλία και με θέα στον Ατλαντικό έχει 80 σεντς; Γιατί μόνο εμείς πάντα πρέπει να πλασαριζόμαστε ως έξυπνοι και να πουλάμε το μπουκάλι με το νερό για 2.5 ευρώ και τον καφέ με 4.80; Γιατί πρέπει να εξακολουθούμε να είμαστε η πιο ακριβή χώρα της Ευρώπης, όταν κανονικά έπρεπε να προσπαθούμε να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί, έναντι τουλάχιστον των αντίστοιχων χωρών της Μεσογείου; Γιατί η Τουρκία κάνει τεμενάδες στους τουρίστες, με φόντο τις δικές μας –ουσιαστικά- ακτές και τα δικά μας αρχαία μνημεία; Τι πρέπει να γίνει για να αποκτήσουμε συναίσθηση; Συναίσθηση της εποχής, της κρίσης και του ανταγωνισμού; Αναρωτιέμαι τι!